The Killing Words

Στην αρχή άκουσα το περσυνό τους Abstractions and Dreams, και κόλλησα με το Bitter Pain όπου η μελωδία μου θύμισε έντονα το Bloodshot Eyes από το Paranoia.com του Shoenflet, κι έλεγα να τα βάλω να ποζάρουν δίπλα δίπλα σε μια ανάρτηση τύπου dead city radio όπως καμιά φορά τα συνηθίζω κάτι τέτοια…
Το επόμενο βράδυ όμως είπα: για να βάλω ν’ ακούσω και τον πρώτο τους, το Love in The Form of Death, and Other Guises, να δω τι γίνεται…
Να σας πω τι γίνεται…Σκάει που λέτε ο Townes Van Zandt με τις μπότες, την κιθάρα και τα όλα του, συν την απαραίτητη μ’ αυτόν τον Λονδρέζικο παλιόκαιρο καμπαρντίνα και ομπρέλα ανά χείρας…

Σκάνε κι άλλοι πέντ-έξι, δεν τους βλέπω καλά, έχει ομίχλη κι αυτό το ψιλόβροχο, σκοτείνιασε κιόλας κι ας είναι νωρίς το απόγευμα…αλλά όχι…ναι…μάλλον είναι οι Crippled Black Phoenix, του πρώτου τους δίσκου όμως, δίχως τα μεγαλεπήβολα που τους έπιασαν μετά, που έρχονται και τον συναντούν στο Λονδίνο πίνουν και παίζουνε ολονυχτίς μαζί…
Αυτό είδα ότι έγινε...ήμουνα κι εγώ λίγο πιωμένος, όταν ξενέρωσα φυσικά ούτε ο Townes ήταν εκεί, ούτε οι Crippled…μόνο αυτοί οι άγνωστοι που ντρέπονται να μας αποκαλύψουν τα’ ονόματά τους, κρύβονται πίσω από το The Killing Words, γράφουν ωραίους στίχους και σκαρώνουν ακόμη πιο ωραία τραγούδια...τι τραγούδια?
Μη φανταστείτε τίποτα ακρότητες από τις ανίερες φανταστικές συμπράξεις πιο πάνω…ακουστική κιθάρα, ηλεκτρική κιθάρα, ένα βιολί εδώ, μια βιόλα πάλι εδώ, ένα ηχοτοπίο εκεί, πιανάκι παραπέρα, μια φωνή που στέκεται στο βάθος των περιστάσεων κι αυτό δεν είναι καθόλου κακό, φίλοι και φίλες τους που παίζουν, τραγουδάνε, βοηθάνε, ότι μπορεί ο καθένας παιδία…
Συμπέρασμα: Sitting at the Bottom of a Well, With a Hole in my Head...ναι, κάποιες στιγμές είναι τόσο συγκλονιστικοί.

bandcamp