Πως ίσως! αναφώνησε η Αλεξάνδρα. Μήπως και νομίζεις ότι η
ανθρωπότητα δεν είναι μια σκέτη ντροπή?
- Όμως κι αυτός ο μουσικός είναι επίσης μέρος της
ανθρωπότητας…
- Άκου, Μάρτιν, είπε εκείνη ενόσω έριχνε τον καφέ στα
φλιτζάνια, αυτοί είναι που υποφέρουν για τους υπόλοιπους. Και οι υπόλοιποι δεν
είναι παρά αυτοί που επωφελούνται, κρετίνοι και πουτάνας γιοί, κατάλαβες?
Έφερε τον καφέ.
Κάθισε στην άκρη του κρεβατιού κι
έμεινε σκεπτική. Ύστερα ξανάβαλε για ένα λεπτό τον δίσκο:
- Άκου, άκου αυτό.
Ακούστηκαν ξανά τα μέτρα του πρώτου μέρους.
- Καταλαβαίνεις, Μάρτιν πόσο χρειάστηκε να υποφέρει ο
κόσμος για να γίνει τέτοια μουσική?
text:
Από το «Περί ηρώων και τάφων» του Ernesto Sabato, μετάφραση Μανώλης Παπαδολαμπάκης,
εκδόσεις Εξάντας 1986.
music: Wipers
– When It’s Over, Youth of America LP, Park Ave. 1981.
