Δρακουλιάρη αναγνώστη μου, ναι σε σένα μιλώ, μη κρύβεσαι
πίσω από τα μαύρα γυαλιά, το ημίψηλο καπέλο ή τον μανδύα, αφού έτσι κι αλλιώς
θα φανερωθείς, όταν θα τρέξεις να κρυφτείς από το πρώτο φως της αυγής.
Μήπως αρνείσαι ότι ακόμη και τώρα ακούς και απολαμβάνεις στα
κλεφτά τους δύο Screamin’
τον Jay Hawkins και τον Lord Such?
Μήπως ξέχασες τον μεσονύκτιο πυρετό που σε έπιανε όταν
άκουγες τους Cramps,
και μαζί τους άγγλους αδερφούς σαν τους Meteors τους Sunglasses After Dark και
τους Tall Boys?
Όχι όχι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με rockabilly psychosis ούτε με garage disease, τουλάχιστον στο
μουσικό μέρος, στο στιχουργικό όμως…οι νυχτερίδες κάνουν πάρτι στο καμπαναριό, τα
τέρατα στήνουν χορό στο υπόγειο, ενόσω ένας βαρύτονος εγγλέζος με ύποπτο παρελθόν
στους Midnight Lycan Party ονόματι Paul Baggaley, άδει τα blues και μας
θυμίζει παλιότερες ομιχλώδεις και συννεφιασμένες νύχτες του Nick Cave.bandcamp
