ανεμοσκορπίσματα

Spencer P. Jones R.I.P

Spencer Patrick Jones (1956 – 21 August 2018) 

R.I.P.

forgetting

Λησμονώντας. Ναι, θα τα ξεχάσω όλα.

Το ένα μετά το άλλο. Τους δρόμους που διάβηκα.

Κι αυτούς που ποτέ δεν βάδισα. Οτιδήποτε κι αν έγινε.

Κι ό,τι ποτέ δεν συνέβη.

Δεν πρόκειται να κουβαλήσω άλλο

ούτε να σέρνω πίσω μου πια

το σιωπηλό παρελθόν ή εκείνο το «εγώ»

που ήταν πολύ πιο μεγάλο κι όμορφο

από ότι θα μπορούσα ποτέ, πραγματικά να είμαι.

Θα τινάξω από πάνω μου το βάρος του φορτίου

όλα όσα θολώνουν το μυαλό και το βλέμμα μου

κι αφήστε τη καρδιά μου

τον ήλιο ν’ αντικρίσει καθώς πεθαίνει.

Αφήστε ένα νιογέννητο πρωινό φως

ν’ ανοίξει τα σφαλιστά μου μάτια.

Θάνατε, εσύ είσαι; Καλημέρα.

Ή μήπως θα έπρεπε να πω: Καλό σκοτάδι;

text: Vahan Tekeyan - Forgetting (1940), απόδοση saunterer.
music: The Green Mist – Strange Noises, Next Stop Antarctica LP, Bang! Records 2007.

τίποτ’ άλλο δεν υπάρχει

Μερικές φορές, τα μεσάνυχτα, μέσα στη μεγάλη σιωπή που βασίλευε στην έρημη πόλη, την ώρα που πλάγιαζε να κοιμηθεί λίγο, ο γιατρός γυρνούσε το κουμπί του ραδιοφώνου.
 

Και τότε, από τα πέρατα του κόσμου, φωνές άγνωστες κι αδερφικές διέσχιζαν χιλιάδες χιλιόμετρα για να δηλώσουν αδέξια τη συμπαράστασή τους, και τη δήλωναν, αποδεικνύοντας ταυτόχρονα την τρομαχτική αδυναμία κάθε ανθρώπου να συμμεριστεί ειλικρινά έναν πόνο που δεν έχει γνωρίσει: «Οράν! Οράν!».

Του κάκου έσκιζε τις θάλασσες αυτή η έκκληση, του κάκου ο Ριέ καθόταν άγρυπνος, σε λίγο η ευφράδεια επικρατούσε, αναδεικνύοντας τη θεμελιώδη απόσταση που χώριζε τον Γκραν από τον ομιλητή: «Οράν! ναι, Οράν! Αλλά όχι» σκεφτόταν ο γιατρός, «ή αγαπάς ή πεθαίνεις μαζί, τίποτ’ άλλο δεν υπάρχει. Είναι πολύ μακρυά όλοι τους».  

text: Albert Camus – Η Πανούκλα, μετάφραση Αγγελική Τατάνη, εκδόσεις Γράμματα, 1990.

music: Oiseaux-Tempête - Ütopiya / On Living (feat. G.W.Sok), Tarab 2xLP, Sub Rosa Records 2018. 

Rhyece O'Neill & The Narodniks - Death of a Gringo

Beast Records

2018

Ο καλύτερος, ως τώρα, δίσκος του 2018 δεν κυκλοφορεί ψηφιακά... όσοι παλιοί πιστοί των Greta Mob και μέλλοντες του Rhyece, να πάτε να αγοράσετε το CD ή το βινύλιο!... Από την Beast records να πούμε, που συνηθίζει να αρέσκεται σε τερατώδεις καταστάσεις...

Καθημερινές ιστορίες αντιποδιανής τρέλας, νοσηρά γιορτινές νύχτες σε βάλτους που ψαλμουδίζουν, χορταριασμένα μονοπάτια τραγουδιών ή τραγούδια χορταριασμένων μονοπατιών, διεσταλμένοι ερημικοί ορίζοντες, ιδανικό κρησφύγετο των από γεννησιμιού φυγάδων, συστελλόμενα ετοιμοθάνατα κτίρια, blues που ακούγονται σαν ανησυχαστικοί τριγμοί της λαμαρίνας... όπως ακριβώς το αληθινό και το άγνωστο. 

 

Beast Records

https://rhyeceoneill.bandcamp.com/

Beechwood ‎– Inside The Flesh Hotel

Alive records
2018

Fat City

Η βρώμικη πόλη

βρώμικα σιγοκαίγεται

υπόγεια...

όπως το σκουλήκι

τρώει αργά, μέρα τη μέρα

τα σπλάχνα

ενός μεγάλου μήλου.

Ο Νέρωνας ακόμη γελάει

με δάκρυα στα μάτια

παίζοντας τη λύρα του

φτύνει ανατριχιαστικούς ήχους

κοφτές ανάσες

άναρθρες κραυγές

θραύσματα από στίχους

στη φωτιά

που έτσι

και μόνο

θεριεύει.

Τα παιδιά κάτω στον δρόμο

με αίμα θρεμμένο από οργή, βία και λαγνεία

να κυλά στις φλέβες

και φλόγα

να καίει στα μάτια

κυνηγάνε την σκιά τους

πάνω στα αιώνια πεζοδρόμια

τα στρωμένα

με πέτρες και μάρμαρα

παλιών τάφων

τα υλικά της χαμένης λεωφόρου

των άστρων

όπου κι άλλοι, πολλοί

μυριάδες

σύρανε κάποτε

τα μάταια

κι αυτά, ναι

βήματά τους.

Τα παιδιά κάτω

στο απέραντο κοιμητήρι

περπατάνε στα μέρη μας...

(τα μέρη μας;)

στήνονται σειρά όλοι μαζί

ποιος θα το φτάσει πιο μακριά

και κατουράνε στους τάφους μας.

Ναι, τους τάφους μας...

Ίδια, παλιά ιστορία.

 

          

                                                                                                                                                                          

always the prodigal sun

18 sunburned songs

01.  Wolftone – Bring Down The Sun

02.  The Last Drive – Always The Sun

03.  The Black Angels – Prodigal Sun

04.  The Gutter Twins – Deep Hit Of The Morning Sun

05.  The Moffs – Another Day In The Sun

06.  Radio Birdman – Crying Sun

07.  Exploding White Mice – Burning Red

08.  Lime Spiders – Too Close To The Sun

09.  The Hydes – Sun Won’t Go Down

10.  The Dark Rags – The Sun Shines

11.  Next To Nothing – Long Way To The Sun

12.  Tex Napalm – To A Bright And Sunny Day

13.  The Citradels – Golden Sun

14.  Kendra Smith – Valley Of The Morning Sun

15.  Woven Hand – Ain’t No Sunshine

16.  Pink Floyd – Set The Controls For The Heart Of The Sun

17.  The Jimi Hendrix Experience – Third Stone From The Sun

18.  Black Sabbath – Under The Sun/Every Day Comes And Goes

Το φορτίο

Είναι κουράδα μέσα σε δυσκοίλιο έντερο, χοντρή και

μακριά σαν βόας, σιχαμερή σαν κροταλίας…

Κακό σπυρί που όλο μεγαλώνει, γεννάει, τρώει και

χαλάει τα πάντα, σαν ποντικός στο κελάρι.

Ψείρα κουκουναράτη, τίγκα στο αίμα, έχει φάει τον

αγλέουρα, αφήνει το μαλλί γιομάτο από λίγδα και

κόνιδα.

Βραχνάς στο λαιμό, χτικιό στο στήθος. ασήκωτο απ’ την

μπάζα, το πάει σιγά σιγά, προσεκτικά σαν σακούλα με

αυγά, το φυλά σαν κόρη οφθαλμού, ευθύνη μεγάλη όσο

και η ιστορία του.

Το φέρει βαρέως στην πλάτη του σαν παγωμένο πτώμα,

είναι ο σταυρός του, η ειμαρμένη, καθήκον ιερό, ευλογία

και κατάρα μαζί, πρέπει να το κάνει αυτός και μόνο, για

όλη την οικουμένη.

Σαν βαλίτσα με χρυσάφι, λεφτά ή ναρκωτικά, δεν το

αφήνει κάτω ποτέ, μήτε έτσι λιγάκι να ξεκουραστεί, κι ας

έχει έπειτα από τόσο κόπο το απόλυτο, το αναφαίρετο

δικαίωμα… μ’ αυτός ούτε τον ιδρώτα, ποιόν ιδρώτα; τον

κώλο του καλά καλά δε στέκεται να σκουπίσει, κι ούτε

καταδέχεται κάποιον να τον βοηθήσει.

Όχι! Αυτό ποτέ! Μην το τολμήσεις! Στο ξαναλέω όχι!

Το κουβαλά με πάθος, δεν κάνει ποτέ του λάθος,

κήπος στο βάθος! συνάμα οργανώνει τα πάντα,

ελέγχει την παραγωγή και την αναπαραγωγή,

βομβαρδίζει τους πάντες, λαμβάνει δρακόντεια μέτρα

ασφαλείας, καταστέλλει την όποια ανταρσία, εξαπολύει

ανθρωποκυνηγητό! ντουφεκίζει τους στασιαστές, εκδίδει

νέες διαταγές, εκπολιτίζει την άγρια κοινωνία, επιβάλει 
την ανώτατη εξουσία, εξάγει τη Δημοκρατία…
μακάριος οδεύει προς την αθανασία…

Σας λέω είν’ ένας μύθος μ’ απύθμενο ήθος! είναι μεγάλο

όσο κανένα άλλο, είναι βαρύ σαν όλη τη γη! τι έχει μέσα

είν’ ένα θέμα, ό,τι και να σου πω θα είναι ψέμα.

Είναι το φορτίο του λευκού κύριε!

και μην κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις,

για σένα όλα τα τραβά, για σένα αγκομαχά, όποιου

χρώματος αχάριστε αράπη μου, άκου τα λοιπόν για να

μαθαίνεις.

text: Χρήστος Πελτέκης – Συγκομιδή από την εποχή της ξηρασίας, εκδόσεις orphan drugs 2017.
music: Thin Lizzy – Holy War, Life-Live LP, Vertigo Records 1983.

The Green Ray - Half Sentences

Reckless Records

2017 

Αγαπητοί μου αναγνώστες, εσείς οι λίγοι μα ηρωικοί που έχετε απομείνει, γνωρίζω καλά ότι ήσαστε και παραμένετε ψυχεδελικοί ακόμη κι όταν ακούτε ταγκό ή ζουρνάδες, ακόμη κι όταν πίνετε μόνο νερό ή σουμάδες, τρώτε σύκα και χουρμάδες, έτσι αγαπητοί μου, αυτός ο δίσκος εξαιρετικής εγγλέζικης ψυχεδέλειας, είναι ένας δίσκος για σας...

Μ’ αρέσει η χαμηλών τόνων «ντροπαλή» ερμηνεία του τραγουδιστή (κάτι σαν Εγγλέζος Arthur Lee ας πούμε), απολαμβάνω το παίξιμο όλων των μουσικών που φαίνεται να γνωρίζουν πάρα πολύ καλά και τα όργανά τους, και τον ήχο που θέλουν να υπηρετήσουν, βγάζω το τσόχινο, πλατύγυρο καπέλο μου στον παραγωγό Martin James Gee (για να μιλάμε με στοιχεία και ονόματα) που είναι επίσης και ο τραγουδιστής και κιθαρίστας, για την λιτή παραγωγή που αφήνει τον ήχο να (σε) ταξιδέψει στο εξώτερο και εσώτερο διάστημα, σημειώνω με λυσεργικό μελάνι ότι αυτή η ωραία μπάντα μετράει περίπου δυόμιση δεκαετίες ζωής και τέσσερα ακόμη άλμπουμ, το ένα εκ των οποίων με τη συμμετοχή του Nick Saloman, κλείνω το μάτι αν το πιάνετε το υπονοούμενο, και ότι δημιουργήθηκε από δύο πρώην μέλη (Ken Whaley & Richard Treece) των πολύ γνωστών (όχι σε μένα πάντως δυστυχώς) Help Yourself που έδρασαν κάπου στις αρχές των 70’s, και που αυτά -τα δύο μέλη δηλαδή- δεν βρίσκονται πια εν ζωή, του δεύτερου μάλιστα εδώ μέσα υπάρχουν οι τελευταίες ηχογραφήσεις του, και αφού τα έκανα όλα αυτά, ξαναβάζω τον δίσκο να παίζει, σας χαιρετώ και πάω να πιώ ένα ποτήρι παγωμένο νερό.

bandcamp