«Που βρισκόμουν?»
«Στη βουβωνική πανώλη. Η μπουλντόζα είχε κολλήσει από τα πτώματα».
«Α, ναι. Τέλος πάντων, μια νύχτα που δεν είχα ύπνο έμεινα με τον πατέρα ενώ δούλευε. Δεν μπορούσαμε να βρούμε ζωντανό ασθενή για να τον κάνουμε καλά. Σε κάθε κρεβάτι βρίσκαμε νεκρούς.»
«Και τον πατέρα τον έπιασε νευρικό γέλιο», συνέχισε ο Καστλ.
«Δεν μπορούσε να σταματήσει. Βγήκε στη νύχτα με τον φακό του. Γελούσε ακόμα. Έριχνε την αχτίδα του φακού στους σωρούς με τα πτώματα και την έκανε να χορεύει. Έβαλε το χέρι του στο κεφάλι μου, και ξέρεις τι μου είπε αυτός ο θαυμάσιος άνθρωπος?» ρώτησε ο Καστλ.
«Όχι»
« “Γιέ μου”, μου είπε ο πατέρας μου, “μια μέρα όλα αυτά θα είναι δικά σου”»
text: Από το βιβλίο του Kurt Vonnegut Η φωλιά της γάτας, μετάφραση Φίλιππος Χρυσόπουλος, εκδόσεις Κέδρος, 2007
music: Antic Clay - Filthy Lucre King, από το Hilarious Death Blues CD, The Furnacesongs Record Co 2007.
image: Jose Guadalupe Posada
music: Antic Clay - Filthy Lucre King, από το Hilarious Death Blues CD, The Furnacesongs Record Co 2007.
image: Jose Guadalupe Posada
