Bang! Records
2012
2012
Κόντευε η ώρα 12, μεσάνυχτα μιας οποιασδήποτε υγρής και απύθμενης νύχτας, όταν μου χτύπησε τη πόρτα.
Ήταν χλωμός, σχεδόν κίτρινος σαν ιερό λησμονημένο σκεύος, με μια βαθιά ουλή στο πρόσωπο. Έσερνε μαζί του μαζί με το μαχαίρι, έναν σάκο γεμάτο με κάθε λογής σκουπίδια και μύριζε βούρκο, σαπίλα και σκοτάδι. Μου είπε ότι ερχόταν από μια πόλη που όπως ο Δον Κιχώτης, δεν θέλει να θυμάται το όνομα της.
Πουλάω γάτες και δόντια και μαλλιά, και αγοράζω πράγματα που ίσως ο κόσμος θέλει να ξεφορτωθεί σύριξε δυσοίωνα, και έπιασε να μαγειρεύει την νυχτερίδα του πάνω στην λάσπη που άπλωσε ανάμεσα μας, προσφέροντας μου το αίμα της σε ένα σκουριασμένο κονσερβοκούτι…γιατί στο αίμα δεν χωράνε τα ψέματα, και ήπιε άσπρο πάτο, μπροστά στα έκπληκτα μάτια μου.
Όσο η νύχτα μαζί και το αποτρόπαιο μεθύσι προχωρούσε, τόσο πιο αλλόκοτες γινόταν οι ιστορίες που με την ίδια συριστή, ανατριχιαστική φωνή εξιστορούσε.
Ιστορίες με φίδια και κροκόδειλους και όλα τα ερπετά αυτού και άλλων κόσμων, με μεγάλους σαν σκύλους και άγριους σαν λύκους αρουραίους, σφαγμένους κόκορες που χοροπηδάνε, γύρω από σαρκοφαγωμένους νεκρούς που χορεύουν, για το σημάδι του φονιά που για χρόνια κουβαλά, και άλλα πολλά, που αυτά, μαζί με ότι αγόρασα και το κυριότερο, ότι πούλησα εκείνη την νύχτα, εγώ δεν θέλω να θυμάμαι.
Λίγο πριν χαθεί, μέσα στο χάραμα, εκείνη την παράξενη ώρα που θα μπορούσε να είναι και σούρουπο και μόνο οι σκιές έξω περπατούν, μου είπε αυτό εδώ μαζί και το όνομα του.
Πουθενά δεν υπάρχουν δύο ίδιοι λόφοι η και δύο ίδιες πόλεις, αλλά σ’ όλη την Γη ο βάλτος είναι βάλτος.
The Lover of the Bayou.