Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2012

οὐ μὴ πίητε οἶνον...

οὐ μὴ πίητε οἶνον ὑμεῖς καὶ οἱ υἱοὶ ὑμῶν ἕως αἰῶνος 
ΙΕΡΕΜΙΑΣ μβ’ 7

Το εγκόλπιον ημερολόγιον της εκκλησίας που μου καβατζώνει κάθε χρόνο ο πατέρας γράφει για σήμερα Τρύφωνος μ, Περπετούας, Αναστασίου νεομ, Βασιλείου Θες/νίκης.
Οι τακτικοί αναγνώστες του μπλογκ θα θυμούνται ίσως ότι και πέρυσι τέτοια μέρα δεν παρέλειψα να μνημονεύσω το πρώτο από τους εορτάζοντες, τον Άϊ Τρύφωνα, προστάτη των αμπελουργών.
Εγώ μπορεί να μην είμαι αμπελουργός –τουλάχιστον όχι ακόμη- αλλά φροντίζω να διατηρώ καλές σχέσεις με τον προστάτη αυτών που συνεχίζουν να παράγουν το κορυφαίο δείγμα πολιτισμού από καταβολής κόσμου. Άσε που η μόναδική εικόνα που υπάρχει σπίτι μου είναι η Άμπελος...
Αφού λοιπόν πάλι δεν πήγα στην Γουμένισσα να το γιορτάσω όπως πρέπει (του χρόνου...), αφιερώνω από εδώ ένα τραγούδι που έχει την γεύση, έστω, ξινού κρασιού.


Όχι δεν είναι οι Ολλανδοί Q65, αλλά οι δικοί μας Hydes που διασκευάζουν –μοναδικά- το Sour Wine των πρώτων.

The Hydes - Sour Wine