2012
Οι Circo Fantasma με έθισαν στο παιχνίδι τους -χειρότερα και από κουμάρι- μια
για πάντα με το I Knew Jeffrey Lee,
εκείνον το δίσκο δηλαδή που απέδειξε ότι αν και η γνωριμία τους με τον Pierce πέρα
από την μουσική του, ήταν μια δυο ματιές που ίσως αντάλλαξαν κάποιο βράδυ μέσα
σε ένα μικρό κλαμπ, όντας αυτός στην σκηνή και εκείνοι στο ακροατήριο, αυτό φάνηκε
αρκετό ώστε το πνεύμα να εμφανίζεται σαν το φάντασμα
του αυτοκινητόδρομου, μέσα στην δική τους μουσική.
Το I Knew Jeffrey Lee είναι ένας δίσκος που αν και στην πλειοψηφία τους τα
τραγούδια είναι συνθέσεις άλλων, φέρει ανεξίτηλο το όνειρο των δημιουργών του
για μια εσωτερική αναζήτηση της μυθικής και απολύτως εικονικής σκηνής των
εκφραστών αυτών των «λάθος» και βρώμικων blues, που ίσως είναι και
τα μόνα blues που μπορούν σήμερα πραγματικά να υπάρξουν. Μπάντες και
ονόματα όπως οι Bad Seeds,
οι These Immortal Souls,
ο Hugo
Race, οι Crime and the City Solution, οι Einsturzende
Neubauten, η
συμμορία των Gluck/Sudden/Howard/Pierce/Soundtracks του I Knew Buffalo Bill, και οι άλλοι εκπρόσωποι
αυτής της τεχνητά πλασμένης για το κοινό όραμα της μπάντας σκηνής, όπως είχε
πει ανάμεσα σε πολλά άλλα και ο Nicola Cereda σε μια παλιά συνέντευξη που είχαμε κάνει για το tranzistor, που μπορείτε να
διαβάσετε στο αμέσως προηγούμενο ποστ.
Οι Circo Fantasma συνεχίζουν αυτή την αναζήτηση από ‘κει που σταμάτησαν με το I Knew Jeffrey Lee, και έξι χρόνια μετά έρχονται
παρέα με ολόκληρη κομπανία από ζώντες και τεθνεώτες να μας παρουσιάσουν το νέο
τους άλμπουμ Playing with Ghosts.
Ο Nikki Sudden
(σε παλιότερες ηχογραφήσεις) τους συνοδεύει και πάλι, ενώ στην παρέα
προστίθεται ο Jeremy Gluck για να τραγουδήσει μαζί τους το Road of Broken Dreams του
Nikki (όπως
είχαν κάνει και αυτοί στο Victim Of Dreams του Gluck,
το 2008) αλλά και ο Phil Shoenfelt για να κάνει να ακουστεί ακόμη πιο συγκλονιστικό το Where the Rivers End των
Jacobites (μήπως έχω προφητικές ιδιότητες ρε πούστη μου?), αλλά και το δικό του Devil’s Hole.
Το The Garden των Neubauten το Nick The Stripper των Birthday Party,
το Marry Me (Lie!Lie!) των These Immortal Souls, και το Carry Home των
Gun Club, μαζί με τις δικές τους συνθέσεις
και τις παλιότερες συνεργασίες με τον Sudden είναι τα υπόλοιπα κομμάτια που επιλέγουν
αυτή την φορά για να συνεχίσουν να παίζουν μέχρι τα ρέστα τους, αυτό το παιχνίδι των φαντασμάτων. Ένα
παιχνίδι που για όλους όσους συμμετέχουν, παρόντες και απόντες μοιάζει χαμένη
υπόθεση απ’ την αρχή, γιατί έτυχε να ζουν σε λάθος εποχή, αλλά οι μεγάλοι
παίκτες λέει, ασχολούνται μόνο με τις χαμένες υποθέσεις. Αυτός ο δίσκος έκλεισε
θέση στα καλύτερα του ’12 από τώρα…Το θέμα είναι αν εμείς θα ήμαστε σε θέση να
κάνουμε λίστες τότε…
myspace
Θα κλείσουμε με το δεύτερο μέρος μιας πρόσφατης συνέντευξης
του Nicola Cereda
στο ιταλικό ραδιόφωνο, όπου όλοι εμείς που δεν ξέρουμε ιταλικά μπορούμε τουλάχιστον
να απολαύσουμε το Where The Rivers End στην αρχή και το Carry Home στο τέλος.
Και επειδή με έπιασε το μεράκι, στο δεύτερο βίντεο, από τον
προηγούμενο δίσκο τους, το I Knew Jeffrey Lee,
Big Store!
