Ακούγοντας τα τραγούδια τους είναι παραπάνω από φανερό ότι αυτοί
οι τρεις μπορεί να ζούνε στο Παρίσι, αλλά η μισή τους και βάλε καρδιά στο Σιάτλ
βρίσκεται.
Αν μπορούσε να γυρίσει και ο χρόνος εικοσαριά χρόνια πίσω,
εκεί γύρω στα 1992 με τον Kurt και τα άλλα παιδιά all around δηλαδή, δεν θα ήταν πια η καλύτερη
πόλη του κόσμου αλλά ο επίγειος παράδεισος. Όλα αυτά είν’ ωραία, αλλά είναι πάρα
πολλοί πλέον σ’ όλο τον κόσμο οι πιστοί της Μέκκας του grunge, και πάνω κάτω όλοι παίζουν καλά.
Οπότε?
Οπότε οι Tremston θα πρέπει να στείλουν το End Of Record, αυτό το φονικό εξωκοσμικό instrumental προς
Αριζόνα μεριά, να το ακούσει ο Greg Sage το βράδυ που θα πίνει τις μπύρες του παρατηρώντας τον ουρανό για ενδείξεις άλλης ζωής, να θυμηθεί τα νιάτα του, να
τρέξει να τους παροτρύνει να συνεχίσουν έτσι, και να τους προτείνει να αναλάβει
την παραγωγή στο επόμενο τους EP,
μαζί και το εξώφυλλο, όπου ένα από τα αγαπημένα του alien που ζωγράφιζε
κατά καιρούς για τους δίσκους των Wipers θα ταίριαζε ιδανικά.
Πιστοί του Αϊ Γρηγόρη! σας εφιστώ την προσοχή σ' αυτές τις κιθάρες για μια ακόμη φορά!
