Εμφανίστηκαν στις αρχές των 80’s, στην μετά-Television μουσική
σκηνή της Νέας Υόρκης και κατ’ επέκταση της Αμερικής, με το ωραίο Godardικό όνομα και έναν ήχο
που θύμιζε πολλά, αλλά στις πιο φωτισμένες τους στιγμές, σε υπνώτιζε με έναν
περίεργο τρόπο, σε σημείο να αναγνωρίζεις μόνο τους ίδιους.
Το mini-LP Up The River με πέντε κομμάτια από τον πρώτο τους δίσκο Everything Takes Forever που είχε κυκλοφορήσει ένα χρόνο πριν σε παραγωγή του Ivan Kral, συν μια ζωντανή εκτέλεση του Child of the Moon των Stones, βγήκε το 1985 από την Flicknife πρώτα στην Αγγλία, και έπειτα στην Ελλάδα με άλλο εξώφυλλο και μάλλον λίγο στο άσχετο από την Music Box –όπως είχε βγάλει και τους Agent Orange- και μιας που οι σχετικές κυκλοφορίες ήταν ακόμη σχετικά σπάνιες στα μέρη μας, είχα πάει και το είχα πάρει μονομιάς…
Το Image από την αρχή έγινε το αγαπημένο μου κομμάτι τους, και νομίζω είναι από τα πιο χαρακτηριστικά του ήχου τους, που όταν δεν έγερνε προς το κολεγιακό ροκ ή προς μια ακόμη αμερικάνικη κιθαριστική power pop μπάντα τους συρμού, ήταν πραγματικά αντάξιος της μουσικής σκηνής της πόλης τους, όσο και του κλαμπ μέσα στο οποίο αναδείχτηκαν αλλά και έδωσαν την αποχαιρετιστήρια συναυλία τους το 1988 –πανταχού- παρόντος του Nikki Sudden, δηλαδή του CBGB’s.
Το mini-LP Up The River με πέντε κομμάτια από τον πρώτο τους δίσκο Everything Takes Forever που είχε κυκλοφορήσει ένα χρόνο πριν σε παραγωγή του Ivan Kral, συν μια ζωντανή εκτέλεση του Child of the Moon των Stones, βγήκε το 1985 από την Flicknife πρώτα στην Αγγλία, και έπειτα στην Ελλάδα με άλλο εξώφυλλο και μάλλον λίγο στο άσχετο από την Music Box –όπως είχε βγάλει και τους Agent Orange- και μιας που οι σχετικές κυκλοφορίες ήταν ακόμη σχετικά σπάνιες στα μέρη μας, είχα πάει και το είχα πάρει μονομιάς…
Το Image από την αρχή έγινε το αγαπημένο μου κομμάτι τους, και νομίζω είναι από τα πιο χαρακτηριστικά του ήχου τους, που όταν δεν έγερνε προς το κολεγιακό ροκ ή προς μια ακόμη αμερικάνικη κιθαριστική power pop μπάντα τους συρμού, ήταν πραγματικά αντάξιος της μουσικής σκηνής της πόλης τους, όσο και του κλαμπ μέσα στο οποίο αναδείχτηκαν αλλά και έδωσαν την αποχαιρετιστήρια συναυλία τους το 1988 –πανταχού- παρόντος του Nikki Sudden, δηλαδή του CBGB’s.