Με προϊστορία όχι στα ορφανοτροφεία, όπως ο συνονόματος του
λογοτεχνικός ήρωας, αλλά στις σκηνές και τα στούντιο της Μελβούρνης, μας
παρουσιάζει κατευθείαν απ’ το υπνοδωμάτιο λέει, το πρώτο του απολύτως
προσωπικό, μιας και απ’ ότι καταλαβαίνω έχει κάνει τα πάντα μόνος του, πόνημα.
Το αποτέλεσμα? Ικανοποιητικά κιθαροθορυβώδες αλλά και άνισο...νομίζω όμως ότι με τραγούδια σαν το Thursday, θα μας κάνει να περιμένουμε και για το επόμενο βήμα, που ίσως αυτή την φορά μας έρθει απ’ το σαλόνι η και την κουζίνα του…γιατί όχι,
μερικά απ’ τα καλύτερα κομμάτια των Dead Moon έχουν ηχογραφηθεί στον χολ…
