Union Carbide Productions - Ring My Bell

Καμιά φορά έτσι μες στις μαύρες σκέψεις που με ζώνουν σαν φίδια πιάνω και ψάχνω δίσκους και αρχεία για κάτι αληθινά δυνατό, να κλοτσάει που λένε…κάτι να γρατζουνίσει και να χαράξει βαθιά σαν τρελαμένη γάτα, να κάψει στο τέλος κανένα γούφερ ρε παιδί μου, κι ας μην έχω λεφτά να το αλλάξω…δε με νοιάζει, και παλιά μπορούσα να το πάω με καμένο γούφερ για μήνες μέχρι να μαζέψω τα απαραίτητα λεφτά…ήταν εκείνες οι εποχές που κάποιοι προσπαθούν να με πείσουν ότι μου έτρεχαν τα φράγκα απ’ τα μπατζάκια, και τώρα πρέπει να δώσω πίσω τα χρωστούμενα…αλλά γάμα τους αυτούς τώρα…και πάντα βασικά…την πρώτη τέτοια φθορά ξένης ιδιοκτησίας, καμένου γούφερ δηλαδή, μου την προξένησε τα παλιά τα χρόνια η ακρόαση στη διαπασών του Funhouse, (θα πρέπει να ήταν στο 1970 στο σημείο που ο Iggy τραγουδάει κάτι για ένα Radio Burnin’, όπου οι Radio Birdman μπέρδεψαν το Burnin’ με το Birdman (εφευ)βρίσκοντας το όνομά τους) που είχα μόλις τότε είχα ανακαλύψει, και ομολογώ την είχα πολύ ευχαριστηθεί… κυλιόμουν σε ελεεινή και έξαλλη κατάσταση στο πάτωμα, σε κάποια φάση νομίζω το έγλειφα κιόλας…ο δίσκος συνέχισε για μήνες να κάνει τούμπα στο πικ απ, με το γούφερ να γρυλίζει, και μένα να μη μου καίγεται καρφί…μη σου πω ότι το γούσταρα και περισσότερο…απόψε ως τώρα μετά την ακρόαση του Raw Power (βαθύ φιλοσοφικό ερώτημα που κάνει κύκλους και επανέρχεται με τα χρόνια: ποιο είναι τελικά το αγαπημένο μου Stooges album, το Funhouse ή το Raw Power? για σήμερα ψηφίζω το δεύτερο…) τα ηχεία κρατάνε γερά…αλλά και να μην κρατήσουν στην συνέχεια δεν τρέχει τίποτα…σημασία είχε και έχει που οι Union Carbide Productions (για αυτονών το όνομα καλύτερα ας μη πούμε την ιστορία) στο Ring My Bell από το In the Air Tonight (1987), πιάνουν το νήμα από εκεί που το άφησαν οι Stooges και για τέσσερα παρά κάτι λεπτά με κιθάρες (βάλε κι άλλο wah wah μαν, μη το λυπάσαι) μπάσο, ντραμς, ντέφι, φωνή, πιάνο και σαξόφωνο σε ρόλο βαριοπούλας, κατεδαφίζουν χωρίς οίκτο ότι αποτελεί αυτό που λέμε εξωτερικό περιβάλλον, για να μπορέσουν να με μπάσουν στα γρήγορα και στα κλεφτά στην δική τους Grooveyard. Και είναι ωραία εκεί μέσα! Μπορείς να ρωτήσεις και τους Hellacopters να σου πουν άμα θες…κάπου εκεί γύρω ψάχνοντας ανακάλυψαν τον ήχο τους.