Ειλικρινά δεν ξέρω τι γίνεται τώρα στο rock κοινό, μιας που πάει καιρός που μονάζω στην αετοφωλιά μου, εγώ πάντως θυμάμαι παρέες που μπορούσαν από την μια στιγμή στην άλλη να περάσουν την κουβέντα απ’ τους Black Flag στον Ανέστη Δελιά και την ξακουστή Τετράς…τέλος πάντων, και να μην βάζει να ακούσει σπίτι του κάποιος, κάπου, κάποτε, θα έχει ακούσει κάποια εκτέλεση του Καϊξή του Χατζηχρίστου.
Όπως έχω την εντύπωση το έχουν ακούσει, και αυτοί οι Αμερικάνοι, οι Hazy Loper, της ωραίας Out Of Round records, (κάπου παλιότερα έχουμε πει για το Χατζιδακικό Desert Ship των επίσης δικών της Darklings, με τον Patrik Kadyk των Hazy Loper στην σύνθεσή τους), αφού το θλιμμένο, νοσταλγικό, και...γαμώ τα κομμάτια, με το μπάντζο και το βιολί του, Lost My Way από τον τέταρτο και τελευταίο απ’ όσο γνωρίζω δίσκο τους, The Ballad of Lucy Grey (2006), έχει στην μελωδία του κάτι παραπάνω απ’ το κάλεσμα του Κωνσταντινουπολίτη βαρκάρη.
Το σίγουρο πάντως είναι ότι δεν άκουσαν την εκτέλεση που υπάρχει μέσα στο «Απόψε στου Θωμά» (1991) του Κώστα Φέρρη και της Θέσιας Παναγιώτου με την…δεν έχω λέξεις, είναι φτωχό το λεξιλόγιό μου συγχωρέστε με, ερμηνεία του –σχωρεμένου πια;- Νίκου Μαραγκόπουλου, μα και την όλη ενορχήστρωση, γιατί αν την άκουγαν (ειδικά στην κατάσταση που πρέπει), θα τους είχε φύγει το κεφάλι και ακόμη θα έψαχναν να το βρούνε, δεν θα είχαν χρόνο να μπουν στο στούντιο και να ηχογραφούν…
* η φωτογραφία παρμένη από εδώ
