Καμιά φορά, ακόμη και σ’ αυτόν τον κόσμο όπου όλοι τα
ξέρουμε και τα μαθαίνουμε όλα πια, τα άσχημα νέα αργούν να φτάσουν σε μερικές
γωνιές.
Έτσι και στην δική μου σχεδόν ένα χρόνο μετά έφτασε η είδηση
του θανάτου του Sean Bonniwell (16/8/1940 - 20/12/2011),
τραγουδιστή, συνθέτη, και κιθαρίστα των Music Machine, που χρεώνεται επίσης και το λανσάρισμα του σήματος
κατατεθέντος του ίδιου και της μπάντας, δηλαδή του γαντιού με τα κομμένα
δάχτυλα, στην ποπ και ροκ κουλτούρα…
Έχω χρόνια ν’ ακούσω το (Turn On) The Music Machine
(1966), του μοναδικού δίσκου που ηχογράφησαν μ’ αυτό το όνομα, (ο επόμενος
βγήκε σαν Bonniwell’s Music Machine με
μοναδικό μέλος απ’ την αυθεντική σύνθεση της μπάντας τον ίδιο, αν θυμάμαι καλά
τα όσα έχω διαβάζει παλιά γι’ αυτούς), όπου στο εξώφυλλο οι χειριστές της μηχανής
, με πρώτο τον Sean με κοιτούν σοβαροί και μαυροφορεμένοι.
Παρασύρομαι κι εγώ ψάχνοντας τα καινούργια κι ας ακούγονται πολλές
φορές το ίδιο παλιά με το Turn On…σήμερα
όμως, έτσι in memoriam που λένε, λέω να βάλω ν’ ακούσω ένα από τα πιο όμορφα και
αγαπημένα μου garage punk τραγούδια, που μοιάζει να βασίζεται σε μια παλιά yiddish μελωδία,
το The
People in Me.
Στο καπάκι και η διασκευή που υπήρχε στο Braindrops (1991), των Fuzztones…
Περισσότερα για τον και από τον Sean Bonniwell, μπορείτε
να διαβάσετε σε μια συνέντευξη του για το fanzine TimeMazine που υπάρχει
αναρτημένη και στο wildthing.gr
