Δεν θέλω να ανακατεύομαι στις λίστες (ούτε
στις νύχτες φυσικά) των άλλων, αλλά για αυτούς που ακούσαν στο The Seer τον καλύτερο δίσκο των Swans θα τους πρότεινα μόνο να ξανακούσουν την δισκογραφία τους,
γιατί εμένα όλο αυτό το λιβάνι που έπεσε μου θύμισε κάτι κατεβατά στο αλήστου
μνήμης ZOO, για τους «πάντα
νέους» Rolling Stones της δεκαετίας του 90, που βάζουν όλους τους άλλους για πλάκα
κάτω…τι να πω, μάλλον η νέα indie
γενιά βρήκε τους δικούς της Stones…
Όσο για τον μπαρμπα- Neil που τον γουστάρω πολύ, εντάξει το Psychedelic Pill δεν είναι ο κλαυσίγελος του Americana, αλλά σεμνά παιδιά, ας έχουμε όλοι στον νου
ότι ο χρόνος δεν χαρίζεται σε κανέναν...
Η περίπτωση δε των Allah-Las μάλλον είναι παρόμοια με αυτή των Strokes πριν δέκα χρόνια όπου όλοι έμοιαζαν να περίμεναν αυτούς για να ροκάρουν και λιγάκι ρε αδερφέ…οι φανς τους, ας κάνουν τουλάχιστον έναν κόπο να ακούσουν όχι τίποτα μαλλιαρό, ανατριχιασμένο και υπόγειο γκαραζ, ας μη ζητάμε πολλά, αλλά το τελευταίο EP των Greenhornes με τον Eric Burdon…βρετανική εισβολή…γιου νόου?
Γενικά μιλώντας, όπως πήγαινα από λίστα σε λίστα στο διαδίκτυο αντί να βρίσκω σ’ αυτές την προσωπικότητα και την αυθάδεια ενός fanzine, έπεφτα τις περισσότερες φορές πάνω στην νεκρική ακαμψία και την υπερβολική ΜΝΕ-ψία που χαρακτήριζε τις λίστες πολλών (όχι όλων ευτυχώς) συντακτών του Ποπ και Ροκ.
Κάπως έτσι φτάσαμε το κορυφαίο άλμπουμ για πέρυσι, το Pleasure Syndrome των Witch Hats να περνάει σχεδόν απαρατήρητο, για να βρίσκονται στην κορυφή φέτος αστειάκια τύπου Tame Impala…
Μιας που θυμήθηκα το Pleasure Syndrome, τέτοιον δίσκο δεν άκουσα φέτος, και μάλλον δεν θα ακούσω μέχρι το τέλος αυτής της δεκαετίας, αν και το ελπίζω…
Και οι παρακάτω 22 όμως, άλμπουμ και EP's, την έκαναν την δουλειά τους με το παραπάνω…ακολουθεί η περιβόητη λίστα –άντε ρε φίλε, τέλειωνε μας τα έπρηξες- σε τυχαία –περίπου- σειρά…για τα υπόλοιπα μη μουσικά πεπραγμένα του χρόνου που ξεψυχάει δεν έχω να πω τίποτα, ας σωπάσουμε τουλάχιστον από ντροπή…the road gets darker from here…
Τέλος (το κοινό έχει αρχίσει να χάνει την υπομονή του και να πετάει αντικείμενα στην σκηνή), τέλος λέω, ευχές για το ερχόμενο σωτήριο νέο έτος δεν σας δίνω ακόμη, θα τις πούμε στην πρώτη του νέου χρόνου ανάρτηση…ως τότε να είσαστε όλοι καλά, σας ευχαριστώ και πάλι για την παρέα, και όπως το μεγάλο ίνδαλμά μου, η Μαρία Αλιφέρη (οι παλιότεροι την θυμόσαστε σίγουρα, δεν ξέχνιουνται αυτά) σας αγαπώ πολύ.
Η περίπτωση δε των Allah-Las μάλλον είναι παρόμοια με αυτή των Strokes πριν δέκα χρόνια όπου όλοι έμοιαζαν να περίμεναν αυτούς για να ροκάρουν και λιγάκι ρε αδερφέ…οι φανς τους, ας κάνουν τουλάχιστον έναν κόπο να ακούσουν όχι τίποτα μαλλιαρό, ανατριχιασμένο και υπόγειο γκαραζ, ας μη ζητάμε πολλά, αλλά το τελευταίο EP των Greenhornes με τον Eric Burdon…βρετανική εισβολή…γιου νόου?
Γενικά μιλώντας, όπως πήγαινα από λίστα σε λίστα στο διαδίκτυο αντί να βρίσκω σ’ αυτές την προσωπικότητα και την αυθάδεια ενός fanzine, έπεφτα τις περισσότερες φορές πάνω στην νεκρική ακαμψία και την υπερβολική ΜΝΕ-ψία που χαρακτήριζε τις λίστες πολλών (όχι όλων ευτυχώς) συντακτών του Ποπ και Ροκ.
Κάπως έτσι φτάσαμε το κορυφαίο άλμπουμ για πέρυσι, το Pleasure Syndrome των Witch Hats να περνάει σχεδόν απαρατήρητο, για να βρίσκονται στην κορυφή φέτος αστειάκια τύπου Tame Impala…
Μιας που θυμήθηκα το Pleasure Syndrome, τέτοιον δίσκο δεν άκουσα φέτος, και μάλλον δεν θα ακούσω μέχρι το τέλος αυτής της δεκαετίας, αν και το ελπίζω…
Και οι παρακάτω 22 όμως, άλμπουμ και EP's, την έκαναν την δουλειά τους με το παραπάνω…ακολουθεί η περιβόητη λίστα –άντε ρε φίλε, τέλειωνε μας τα έπρηξες- σε τυχαία –περίπου- σειρά…για τα υπόλοιπα μη μουσικά πεπραγμένα του χρόνου που ξεψυχάει δεν έχω να πω τίποτα, ας σωπάσουμε τουλάχιστον από ντροπή…the road gets darker from here…
Τέλος (το κοινό έχει αρχίσει να χάνει την υπομονή του και να πετάει αντικείμενα στην σκηνή), τέλος λέω, ευχές για το ερχόμενο σωτήριο νέο έτος δεν σας δίνω ακόμη, θα τις πούμε στην πρώτη του νέου χρόνου ανάρτηση…ως τότε να είσαστε όλοι καλά, σας ευχαριστώ και πάλι για την παρέα, και όπως το μεγάλο ίνδαλμά μου, η Μαρία Αλιφέρη (οι παλιότεροι την θυμόσαστε σίγουρα, δεν ξέχνιουνται αυτά) σας αγαπώ πολύ.
The Lost Rivers – Sin and Lostness
The Three Blind Mice - Early Morning Scum
Gallon Drunk - The Road Gets Darker From Here
Graveyard Train - Hollow
Slim Wild Boar and his Forsaken Shadow - Tales from
the Wrong Side of Town
Avondale Airforce - ST
Spencer P. Jones and The Nothing Butts - ST
The Chrome Cranks - Ain’t No Lies in Blood
The Dirty Three - Toward The Low Sun
Swans – The Seer
Circo Fantasma - Playing With Ghosts
Pop. 1280 – The Horror
The Process - ST
Hoodlum Shouts - Young Man Old Man
Slug Guts – Playin’ in Time with the Deadbeat
The Fatal Shore - Setting the Sails for El Dorado
Minor Mine – Out Of Heaven
Bloody Gears – Landscapes of Disease
Last
Drive – News From Nowhere
EP
Electric Jellyfish - Trouble Coming Down 7"
Sex Church – Somnambulist EP
Eric Burdon and the Greenhornes – ST EP