Φαντάζομαι τους νοικοκυραίους Παριζιάνους εκεί στα τέλη του 1989 όταν μια μέρα συνειδητοποίησαν ότι μετά τον Johnny Thunders που τους είχε κουβαληθεί εκεί πρώτη φορά αρκετά χρόνια πριν, και από τότε πηγαινοερχόταν, άλλο ένα υπέροχο δείγμα του Θεού, ο Stiv Bators, μετά την διάλυση των Lords Of New Church, αποφάσισε να γίνει δημότης της πόλης τους. Και σαν να μην έφτανε αυτό, έφεραν και έναν φίλο τους μαζί να δει τα κατατόπια και να ξεσκάσει, αφού λίγο πριν είχε αποχωρήσει θυμωμένος και αηδιασμένος απ’ τους Ramones, και δεν ήταν άλλος από τον Dee Dee Ramone. Δεν θα πρέπει να ήταν και πολύ χαρούμενοι…
Οι ηρωές μας όμως φρόντισαν να τους κάνουν το χατίρι, και τα έσπασαν από την πρώτη μέρα μάλιστα–στην μοιρασιά? ποιος ξέρει…- όπως και να ‘χει, ο Johnny και ο Dee Dee το επόμενο πρωί τα μάζεψαν, άλλος για Χίο τράβηξε και άλλος για Μυτιλήνη μιας και ο καυγάς λένε, έγινε μεταξύ τους, και άφησαν τον Stiv μόνο στο Παρίσι να περιμένει την μοίρα του, που δεν θα αργούσε και πολύ να τον συναντήσει, αφού τον βρήκε πεζό σε έναν δρόμο με την μορφή αυτοκινήτου το επόμενο καλοκαίρι, και όσοι έχετε βρεθεί η τύχει κάποτε να βρεθείτε μπροστά στον τάφο του Morrison στο Pere Lachaise, να έχετε στο νου σας, ότι εκεί πάνω ακριβώς αλέθεται από και εις τους αιώνες και η σκόνη του Stiv Bators.
Όσο για τους άλλους δύο, σαν σε ταινία του Peckinpah που δεν την γλυτώνει κανείς, δεν είχαν καλύτερη τύχη. Ο Johnny το πάλεψε για κανέναν χρόνο ακόμη και είτε από overdose είτε δολοφονημένος από εμπόρους ναρκωτικών όπως λένε οι φήμες αποδήμησε κι αυτός από την Νέα Ορλεάνη όπου βρισκόταν εις…Κύριον, δικαιώνοντας μαζί και την εκτίμηση όλων όσων τον είχαμε δει ζωντανό λίγο καιρό πριν σε μια συναυλία κανονικό rock and roll φιάσκο, ότι δεν την παλεύει για πολύ ακόμη.
O Dee Dee ως ο πιο σκληροτράχηλος, το κακό σκυλί που ψόφο δεν έχει, άντεξε καμιά δεκαριά χρόνια ως που να γίνει πράξη η επιθυμία που υποτίθεται τραγούδησε μαζί με τους άλλους δύο εκείνη την μέρα που πέρασαν στο Παρίσι, i just want to walk, right out of this world, cause everybody has a poison heart….Αυτός πήγε καθαρά από τι άλλο, από overdose, να μη παιδεύει και τον ιατροδικαστή...όλα κι όλα, σταράτα πράματα...
Και λέω υποτίθεται, γιατί εκείνα τα sessions, των Whores of Babylon όπως θα ονομάζονταν το προτζεκτ, τελικά βγήκαν στον μεταθανάτιο δίσκο του Stiv Bators το 1996 με τίτλο Last Race, αλλά είναι σοβαρό ζήτημα αν όντως ο Dee Dee και ο Thunders είχαν αφήσει για λίγο στην άκρη το κέντημα και είχαν προλάβει να ηχογραφήσουν κάτι πριν φύγουν τρέχοντας…ο Dee Dee στην αυτοβιογραφία του λέει ότι δεν πρόλαβαν καν να μπουν στο στούντιο, και δεν έχουμε κανέναν απολύτως λόγο να μην τον πιστέψουμε…
Πάντως –μάλλον για λόγους που μπορείτε να φανταστείτε- αναγράφονται στα credits μαζί με τους υπόλοιπους μουσικούς (δύο μέλη των Sigue Sigue Spoutnik, o Stephen Ritchie στα ντραμς – και διαφόρων punk συγκροτημάτων επίσης-, και ο Dollimore των Godfathers στην κιθάρα).
Εμείς ας τα παραβλέπουμε όλα αυτά κι ας ακούσουμε μέσα απ’ το Last Race εκείνο το τραγούδι, την σύνθεση του Dee Dee Ramone που λέγαμε, που ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία αυτή, το 1997, θα γινόταν γνωστό στον πολύ κόσμο σαν το καλύτερο τραγούδι του νέου –τότε- άλμπουμ, Mondo Bizzaro των Ramones.
