…όμως, αν λειτουργούσαμε με έναν τρόπο πιο ασαφή, σαν μια
επιρροή, μια ιδέα, ένα πράγμα άτρωτο, ανέγγιχτο, δίχως μπρος ή πίσω μέτωπο ή
μετόπισθεν, να γυρίζει σαν αέριο; Οι στρατοί μοιάζουν με τα φυτά, ανίκητοι ως
σύνολο, ριζωμένοι βαθιά, τρέφονται έως την κορυφή χάρη στους μακριούς βλαστούς
τους. Μπορούσαμε να γίνουμε ατμός που γυρίζει στον αέρα όπου θέλει. Τα βασίλεια
μας βρίσκονταν στο μυαλό του καθενός από τους άντρες μας, καθώς δεν θέλαμε
τίποτε υλικό για να μας στηρίζει, κι έτσι ίσως δεν είχαμε να προσφέρουμε και
τίποτα το υλικό ως θυσία στον βίαιο θάνατο. Ένας κανονικός στρατός μοιάζει
απελπισμένος δίχως στόχο. Του μένει το έδαφος που πατάει και η απειλή του όπλου
του.
text:
T.E. Lawrence (Λώρενς της Αραβίας)
– Ανταρτοπόλεμος στην έρημο, η εξέλιξη μιας εξέγερσης, μετάφραση Ανδρέας
Αποστολίδης, εκδόσεις Άγρα 1998.
music:
Mogwai – We ‘re No Here, Mr. Beast CD, Play It Again Sam, 2006.
