Σιωπηλός πιστεύεται σαν τον καθρέφτη.
Τα γεγονότα βυθίζονται στη σιωπή από…
Δεν είμαι έτοιμος για μετάνοια
Μήτε μπορώ να ταιριάξω συγχωρέσεις. Τον σκόρο
Τίποτα δεν τον υποτάσσει περισσότερο από μια ακίνητη
Φλόγα της ικεσίας. Και σπαρταρώντας
Στις λευκές νιφάδες
Τα φιλιά είναι –
Η μόνη αξία που όλοι αποδέχονται.
Πρέπει να μαθευτεί –
Αυτή η διαίρεση κι αυτό το κάψιμο,
Αλλά μόνον από αυτόν που πάλι
Σπαταλά τον εαυτό του.
Δις και δις
(Πάλι το σουβενίρ του καπνίσματος,
Αιμορραγικό είδωλο!) και ακόμα μια φορά.
Ωσότου η ορθή λογική είναι κερδισμένη
Ασπερμολόγητη πιστεύεται
Όπως ένας καθρέφτης.
Κι έπειτα, καυστική σταγόνα τη σταγόνα
μια τέλεια οιμωγή.
Που θα κουρδίσει κάποια σταθερή αρμονία –
Απηνές τέχνασμα για όλους αυτούς που προσπερνούν
Τον μύθο της νιότης τους μες το καταμεσήμερο.
text:
Harold
Hart Crane
– Legend (White Buildings 1926), στα ελληνικά:
Μύθος, από το βιβλίο Η θηριώδης μούσα, επιλογή από το έργο επτά αυτόχειρων
Αμερικάνων ποιητών, απόδοση Γιάννης Αντιόχου, εκδόσεις Μικρή Άρκτος 2008.
music: All
Angels Gone – Wave, Quietly CD, One Hot Records 2004.
