Τίποτα στους Oscillation δεν έρχεται απ’ το αύριο και το μέλλον, αλλά στο rock and roll το
παρελθόν (τα Εγγλέζικα 60’s και 80’s,
από τους πρώιμους Floyd ως τους Spacemen
3, στην προκειμένη περίπτωση) δεν επιστρέφει πάντα σαν το ίδιο φάντασμα με
καινούργιο σεντόνι?
Έχουν στιγμές που…επιδίδονται στην σεξουαλική πράξη και μαζί
δέρνουν, και άλλες που απλά κάνουν ένα απ’ τα δύο. Εντάξει μπορεί να τα παραλέω
λίγο λόγο του ενθουσιασμού για το επικείμενο live, πάντως ειδικά όταν ψυχεδελιάζονται άσχημα όπως στο Shake Your Dreams Away από
τον προηγούμενο τους δίσκο το Veils,
ή το Descent από το φρεσκαδούρα From Tomorrow τζαστ του νάϊμ ε φιου, δεν
κρατιέμαι να περιμένω μέχρι τις 7 Νοέμβρη που θα ανεβούν στη σκηνή της Μαύρης
Τρύπας –να έχουν και κανα lightshow λέει ε?- κι εγώ θα είμαι από κάτω πλήρως εφοδιασμένος για το
μακρύ ταξίδι, την μεγάλη ταλάντωση, και θα χωθώ μέσα της…στη Μαύρη Τρύπα
λέω…και να μη ξαναγυρίσω ποτέ…
Από πιο ενδιαφέροντα ψυχεδελο-τέτοια γκρουπ των ημερών με
τον καλύτερό τους ως τώρα δίσκο μόλις εξαχθέντα απ’ τον φούρνο, στο πιάτο μας
σαν αχνιστή μανιταρόσουπα, και προπάντων στην ώρα τους. Το νου σας, εσείς οι
λίγοι θέλω να πιστεύω που πάτε να το πάρετε αψήφιστα το πράμα…
