Τι γύρευαν αυτά τα φρικιά και ανακατεύονταν με την αμερικάνικη punk σκηνή εκεί στα τέλη των ‘70’s και τις αρχές των 80’s? Μα με τις φάτσες που είχαν έδειχναν περισσότερο επικίνδυνοι και από την πιο άγρια ρέπλικα του Vicious. Τόσο επικίνδυνοι που θα μπορούσε να απορήσει κανείς σαν ακούσει την κολλητικά λιγωτική μελωδία του Gotta Tell Me Why. Περνάει μέσα από το αυτί και δεν ξαναβγαίνει ποτέ έξω, ούτε με λοβοτομή. Εσύ μπορεί να νομίζεις ότι έχεις ξεχάσει, αλλά αυτή είναι εκεί μέσα και περιμένει, με την παραμικρή ευκαιρία να παρουσιαστεί, και τότε δίχως να το καταλάβεις έχεις αρχίσει ήδη να σιγοτραγουδάς το ρεφρέν. Όπως συμβαίνει με όλα τα από γεννησιμιού τους κλασικά rock τραγούδια άλλωστε.
Τους χαρακτήρισαν σαν Surf Psychedelic Punk μπάντα και νομίζω αυτά τα τρία συστατικά όντως είναι η βάσεις της μουσικής τους. Και αυτές βρισκόταν επιμελώς κρυμμένες που αλλού? Άντεργραουντ, πολύ φυσικά. Στο υπόγειο τους μεθυσμένοι από μπύρα πυρόξανθοι σέρφερς έχουν αφήσει ήδη τα μαλλιά τους να μακραίνουν στα πρότυπα των αλητήριων Εγγλέζων που είδαν στις φωτογραφίες, ενώ γενειοφόροι αραχνιασμένοι φρίκουλες μοιράζονται στοργικά το acid και τα τσιγάρα τους με όλα τα εκτός εαυτού αγριεμένα και σκονισμένα τέκνα του Iggy. Peace brothers and sisters.
Όλα αυτά όμως δεν θα έλεγαν τίποτα αν δεν υπήρχαν οι κιθάρες των Kane/Keith, και η φωνή του Noone να ισορροπούν ανάμεσα στην ωμή δύναμη και το καθαρό συναίσθημα. Τελικά είναι μόνο rock and roll…έστω λιγάκι αλλόκοτο.
Από το τρίτο τους ΕΡ λοιπον…
