Ευτυχώς υπάρχουν στη γύρα ακόμη κάτι καλόπαιδα σαν τον Tex Napalm και τον Dimi Dero, που από τον πάτο του ποτηριού που φιλοξένησε για λίγο αμέτρητα κονιάκ και μετά, αρχίζουν και κατανοούν ότι όλα είναι φτιαγμένα από όνειρα εκτός απ’ τον χρόνο, αυτό καλύτερα να μας το εξηγήσει ο Ηλίθιος, αυτοί το μόνο που μπορούν στην συνέχεια να κάνουν είναι να τραγουδήσουν, συνεχίζοντας στον λιγωτικό και ανθυγιεινό ρυθμό του πειρασμού, όπως αυτός ακούστηκε σ’ αυτόν τον πλανήτη εκατομμύρια χρόνια πριν από τον Tom Waits, προσφέροντας έτσι παρηγοριά σε αυτούς που κάθε άλλο παρά στο σπίτι τους νιώθουν ζώντας σε έναν κόσμο όπου το τυρί δεν έχει λιπαρά, ο καφές καφεΐνη, το αλκοόλ και τον καπνό τα πουλάνε οι ίδιοι που πουλάν την ηρωίνη, αυτοί που πουλάν τα πάντα βασικά, ο ιδρώτας δεν πρέπει να μυρίζει, η μουσική έγινε αξεσουάρ, τους νεκρούς δεν τους αφήνουν σε ησυχία, η τρέλα παραμένει τρέλα όπως και να το δει κανείς –ευτυχώς-, η ζωή από πάντα κι αυτή, ένα παραπάνω θαρρώ τώρα, είναι μια φάρσα που πρέπει όλοι να παίξουμε, και αφού είναι έτσι, ας ξαναγυρίσουμε στα δικά μας, σ’ έναν κόσμο που ο Tom Waits είναι ένας σεβάσμιος οικογενειάρχης με καλή δουλειά, και ο Nick Cave δείχνει να βαριέται που τραγουδάει πια.
Ακολουθεί το Temptation, το πρώτο single από τον νέο δίσκο των Napalm-Dero, που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες με τον εύγλωττο τίτλο…Party Animals. Μέχρι να τα πούμε για αυτόν όμως, για περισσότερες τέτοιες δικές μου φλυαρίες, και λοιπές πληροφορίες σας παραπέμπω στην αμέσως προηγούμενη ανάρτηση, δηλαδή σε μια παρουσίαση που είχα γράψει για τον πρώτο τους άλμπουμ Sticky Singers, του 2009, για το θεός σχωρέστο, ελαφρύ ας είν’ το χώμα, tranzistor.gr
bandcamp
more orphan napalm
more orphan dero
