5 (+1) easy pieces

Με αφορμή την αναμενόμενη λίαν συντόμως συναυλία των Dream Syndicate, που θα πάω να τους δω κι ας είναι τελικά η νοσταλγία όντως μια πολύ επικερδής επιχείρηση, δίχως πολύ πρόλογο για να μη γράψω πάλι κανένα νοσταλγικό κλαψομουνίασμα (μα πως εκφράζεσαι έτσι? ένας απορημένος αναγνώστης) θυμάμαι και χαίρομαι 5 (+1) κομμάτια από ισάριθμες μπάντες (και ένα σχεδόν απ’ όλους μαζί) που τους είχανε κολλήσει περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον τότε, την ταμπέλα Paisley Underground…ανάθεμά με και αν ένας απ’ όλους αυτούς έχει φωτογραφηθεί έστω ποτέ, φορώντας paisleys… 

The Long Ryders – Long Story Short (Two Fisted Tales LP, Island 1987) 

Δύσκολη επιλογή κι ας τους σνομπάρανε πολλοί τότε σαν βλαχοαμερικανάκια, κι ας είχανε κάνει διαφήμιση για την Budweiser (νομίζω), αυτοί οι τύποι με τις μορμόνικες φάτσες, το κούρεμα και το y των Byrds έχουν γράψει μερικά από τα πιο ωραία τραγούδια του Αμερικάνικου rock των 80’s.

Μετά λύπης αφήνω έξω το Wreck of the 809 και το Ivory Tower από το Native Sons, το Years Long Ago από το State of Our Union και φτάνω στο κύκνειο άσμα τους το Two Fisted Tales…Από εκεί μέσα διαλέγω αμερικάνικη ροκιά θανάτου με ρεφρένια, ουρλιαχτά στην αρχή και στο σόλο, γιέα, κλακέτες, κιθάρες που συνομιλούν στη γλώσσα των Crazy Horse, αλλά τι γράφω αφού είπαμε making a Long Story Short…. 

Green On Red – Hair and Skin (Green On Red mini-LP, Down There 1982) 

Jimmy Boy, Sixteen Ways, Cheap Wine, πολύ δύσκολα έβαλα στον εαυτό μου…για να διώξω τα στοιχειά πριν πάρουν θάρρος και έχουμε δράματα διαλέγω απ’ τον πρώτο τους το Hair and Skin, το παίζω κουλ και Κινέζος και απλά αναρωτιέμαι πως και το έχουν διασκευάσει μόνο οι Mazzy Star τέτοια κομματάρα που είναι…. 

The Dream Syndicate – Merrittville (Medicine Show LP, A&M 1984) 

Από αυτούς κι αν μένουν έξω τραγούδια, αλλά η πληγή που απόκτησα όπως τριγυρνούσα στους σκονισμένους δρόμους της Merrittville το καλοκαίρι εκείνο, με πιάνει και με πονάει κάθε χρόνο όσο προχωρούν τα βράδια του Ιούνη. Δεν ξέρω αν οφείλεται σ’ αυτό, ή στο ότι κανένας από τους προσωπικούς δίσκους του Wynn δεν με ικανοποίησε ποτέ απόλυτα, για το ότι έχω να πάω να τον δω πάνω στην σκηνή  από την εποχή των Syndicate… 

Rain Parade – Broken Horse (Explosions in the Glass Palace mini-LP, Enigma 1984) 

Είπα να κάνω την έκπληξη κι εδώ και να μη επιλέξω τον στρόβιλο του No Easy Way Down. Άσε που όσο περνούν τα χρόνια πρέπει να φυλάγομαι από κάτι τέτοιες καταδύσεις, καμιά φορά δεν ξέρεις αν θα καταφέρεις να ξαναβγείς στην επιφάνεια…Οπότε…Broken Horse, αγγλική ομιχλώδης ψυχεδέλια από καλιφορνέζους…η καλύτερη στον κόσμο. 

True West –I’m Not Here (True West EP, Bring Out Your Dead Records 1983) 

Επειδή για πέντε συν ένα τραγούδια έτσι που πάω θα καπνίσω ένα πακέτο τσιγάρα ως που να αποφασίσω, αφήνω πίσω -κοιτώντας από την άλλη πλευρά φοβούμενος μη πέσει το μάτι μου και στο Drifters- την βροχερή ψυχεδέλια του And Then The Rain, και χώνομαι βιαστικά στο proto-rave με ηλεκτρικές κιθάρες του I’m Not Here I Don’t Care… 

Danny & Dusty - Baby We All Gotta Go Down (The Lost Weekend LP, Zippo 1985) 

Ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς δίσκους αυτής της σκηνής, που εκτός του ότι δείχνει με τον πιο σαφή τρόπο ότι αυτή –η σκηνή- δεν ήταν τίποτε άλλο από μια μεγάλη παρέα αφού συμμετέχουν σ’ αυτόν μέλη των Green On Red, των Dream Syndicate και των Long Ryders, κλείνει μέσα του και σχεδόν όλες τις αναφορές της, από τους beatniks (μα και πιο πίσω) σε ολόκληρο το φάσμα του αμερικάνικου rock and roll.

Μέσα από εκεί το μεθυσμένο και παρεϊστικο, Baby We All Gotta Go Down, σίγουρα τραγούδι σημαδιακό μιας ολόκληρης εποχής, δικής τους αλλά και δικής μας.