Πάψε να ζεις με όνειρα γιατί η αυγή χαράζει...

και πλησιάζει το πρωί που τόσο σε τρομάζει.

Σκηνή 1^η

Έξω απ’ τον Μύλο blind date με τους γείτονες, την επικίνδυνη συμμορία του airesia…συστάσεις, αμηχανία για λίγο, μπύρες μάρκας “beer” –κερασμένες απ’ τον ρανκ, ανυπομονώ ν’ ανταποδώσω φίλε, με την ίδια μάρκα- η κουβέντα ξεκινάει απ’ τους Syndicate και πάει στο πως την βγάζει ο καθένας αυτές τις μέρες που κρατούν και θα κρατήσουν χρόνια, φτάνει στα μπλογκικά, και χάνεται σε ανακτήσεις δεδομένων και ένα γαμίδι σκάνερ που δεν στήνεται με τίποτα…

Σκηνή 2^η

Μεταφερόμαστε έξω απ’ την είσοδο της Αποθήκης του Μύλου όπως την μάθαμε, οι De Sades αρχίζουν, κάποιος λέει ότι ακούγονται σαν Motorhead, και ξεκινάμε να μπαίνουμε σιγά σιγά προς τα μέσα να το διαπιστώσουμε από κοντά…

Σκηνή 3^η

Τελικά αυτοί που δεν τους έχουν ξαναδεί καταλήγουν ότι δεν ακούγονται και τόσο σαν Motorhead, παρά σαν Powder Monkeys, κάπου εκεί μας αποχαιρετούν, αρχίζουν οι ετοιμασίες και τα τελευταία κουρδίσματα, κατεβαίνουμε προς τα κάτω κοντά στην σκηνή, ο κόσμος πολύς χωρίς να γίνετε συνωστισμός –ευτυχώς-, τα vips αυτού του είδους των συναυλιών περιφέρονται όπως πάντα από πηγαδάκι σε πηγαδάκι με ένα ποτήρι στο χέρι, οι Syndicate ανεβαίνουν στη σκηνή See that my grave is kept clean για εισαγωγή, ωραία πράματα δηλαδή, το δεύτερο δεν θυμάμαι πιο ήταν, και κάπου εκεί ποτά τσιγάρα ζέστη και ο συντονισμός του μπάσου και των ντράμς με το σώμα μου, φέρνουν ένα γνώριμο συναίσθημα, που είχα να το νιώσω από ένα live των Fall όπου είχα φύγει στο 5^ο κομμάτι…τους αφήνω όλους και τραβάω για το μπαρ, διψάω, έχω στεγνώσει…μπύρα…

Οι Syndicate παίζουν καλά και αλάνθαστα, επαγγελματικά που λέμε, ροκάρουν και όπως και στους δίσκους τους όταν ροκάρουν πολύ δεν τους μπορώ, μου φαίνεται έχω αποσυντονιστεί…αποσυνδεθεί, τι να κάνω, άλλη μια μπύρα, μήπως να στείλω κανένα μήνυμα στον Μπαντίνη, αυτός θα καταλάβει, μπα άστο ποιος κάθεται να γράφει τώρα, πάω τουαλέτα για κατούρημα και βρέξιμο της κεφαλής…καθαριότητα, ούτε ξερατά, ούτε ζευγάρια που χαμουρεύονται, ούτε ναρκομανείς, πολιτισμένα πράματα, επιστρέφω στο μπαρ, μου χουν πιάσει την καρέκλα, μήπως να πάω προς τα κάτω, θα με ψάχνουν, μπα κάτσε ακόμη λίγο, κάτι κυρίες που θα πρέπει να ήρθαν κατευθείαν απ’ το γραφείο χορεύουν δίπλα, ένας δύο αποσυνδεμένοι μάλλον κι αυτοί περιφέρονται ασκόπως…ανάσα βαθιά, πάω προς τα κάτω…

Σκηνή 4^η

Η ομήγυρη καλοσωρίζει τον άσωτο οι Syndicate ξεκινούν το Boston…

And the winners stand confused
They don't want to be misused
And the losers that came before
Say "I don't want to be here anymore."

Το κέφι έχει ανάψει, εγώ εξακολουθώ να ζω την μεγάλη ανατριχίλα, σκέφτομαι ανάθεμά με αν ξαναπάω σε reunion,  ο κιθαρίστας κάνει κάτι χεβιμεταλικά κόλπα δεξιοτεχνίας, θα πρέπει να του βάλουν ν’ ακούσει όλους τους δίσκους του Neil Young με τους Crazy Horse 10 φορές τουλάχιστον τον καθένα για τιμωρία, ο Wynn μοιάζει να το χαίρεται πραγματικά, βασικά όλοι εκτός από μένα μοιάζουν έτσι, τι στο διάολο συμβαίνει μπορείς να μου πεις? My Old Haunts…Η αναπαράσταση, flogging a dead horse, αυτό είναι μάλλον σκέφτομαι…

Σκηνή 5^η

Έξοδος…γνώμες διαφωνίες και αναλύσεις επι ποδός, υποσχέσεις για συνέχεια της κουβέντας που ποτέ δεν τελειώνει σε τραπέζι με τύρους και κράσους και μπύρους λίαν συντόμως, αποχαιρετισμός…σπίτι πια έχω πέσει στο κρεβάτι και κάνω την γιόγκα μου για να ηρεμήσω όταν σκάει μήνυμα στο κινητό…είναι ο Μπαντίνης απ’ την Κύπρο που παίζει μουσική στο κολώμπαρο έχει χώσει Radio Birdman και με σκέφτηκε…τι να πεις…παραψυχολογικά φαινόμενα…

Επίλογος

Πολυπληθέστατη παρέα μου, γνωστή και άγνωστη ως χθες, η παρουσία σας ήταν για μένα η καλύτερη στιγμή της συναυλίας, συγνώμη αν σας έριξα με τα παθήματα και τα καμώματά μου…έφταιγε το big chill…στο επανιδείν.

Υστερόγραφο

Πρόεδρε αυτό το Strimokol το tshirt το θέλω κι εγώ, με εκφράζει…

Υστερόγραφο 2

Η φωτογραφία δανεική από τον πρόεδρο…για περισσότερο καλό σταφ κλικ εδώ.