«Λοιπόν μας φεύγεις, ε;» μου λέει.
«Μάλιστα Κύριε, έτσι φαίνεται».
Άρχισε να κουνάει πάνω κάτω το κεφάλι του, όπως έκανε πάντα. Ποτέ μου δεν είχα δει κανένανε να κουνάει τόσο πολύ το κεφάλι του, όσο ο γέρο Σπένσερ.
Ποτέ δεν καταλάβαινες αν κουνάει το κεφάλι του επειδή κάτι σκέφτεται, να πούμε, δεν ήξερε να ξεχωρίσει τον κώλο του απ’ τον αγκώνα του, κι ας ήτανε εντάξει γεροντάκι.
«Και τι σου είπε ο δόκτωρ Θάρμερ, αγόρι μου; Απ’ όσο ξέρω, τα κουβεντιάσατε λιγάκι οι δύο σας».
«Ναι, τα ‘παμε. Βέβαια. Έκατσα στο γραφείο του ίσαμε δυό ώρες».
«Και τι σου είπε;»
«Ε…να…πως η ζωή Ζωή είναι παιχνίδι, και λοιπά, και πως πρέπει να το παίξεις σύμφωνα με τους κανόνες. Ήτανε πολύ εντάξει. Θέλω να πω, δεν πήδηξε μέχρι το ταβάνι, ούτε τίποτα.
Μόνο που μίλαγε συνέχεια, πως η Ζωή είναι παιχνίδι και λοιπά. Καταλαβαίνετε».
«Η Ζωή είναι παιχνίδι αγόρι μου. Η Ζωή είναι παιχνίδι, και το παίζουμε σύμφωνα με τους κανόνες».
«Μάλιστα κύριε, το ξέρω πως είναι. Το ξέρω».
Παιχνίδι είν’ ο κώλος μου. Άκου παιχνίδι. Άμα βρεθείς απ’ τη μεριά που είναι όλοι οι εξυπνάκηδες, τότε εντάξει, είναι παιχνίδι – το παραδέχουμαι. Άμα είσαι όμως απ’ την άλλη μεριά, που δεν υπάρχει ούτε μισός, τότε τι σόι παιχνίδι λέγεται αυτό; Τίποτα μόνο παιχνίδι δεν είναι.
text: J.D. Salinger – The Catcher in the Rye (1951), στα ελληνικά: Ο Φύλακας στη σίκαλη, μετάφραση Τζένη Μαστοράκη, εκδόσεις Επίκουρος 1978.
music: Suicidal Tendencies – How Will I Laugh Tomorrow When I Can’t Even Smile Today, same title LP, Epic 1988.
«Μάλιστα Κύριε, έτσι φαίνεται».
Άρχισε να κουνάει πάνω κάτω το κεφάλι του, όπως έκανε πάντα. Ποτέ μου δεν είχα δει κανένανε να κουνάει τόσο πολύ το κεφάλι του, όσο ο γέρο Σπένσερ.
Ποτέ δεν καταλάβαινες αν κουνάει το κεφάλι του επειδή κάτι σκέφτεται, να πούμε, δεν ήξερε να ξεχωρίσει τον κώλο του απ’ τον αγκώνα του, κι ας ήτανε εντάξει γεροντάκι.
«Και τι σου είπε ο δόκτωρ Θάρμερ, αγόρι μου; Απ’ όσο ξέρω, τα κουβεντιάσατε λιγάκι οι δύο σας».
«Ναι, τα ‘παμε. Βέβαια. Έκατσα στο γραφείο του ίσαμε δυό ώρες».
«Και τι σου είπε;»
«Ε…να…πως η ζωή Ζωή είναι παιχνίδι, και λοιπά, και πως πρέπει να το παίξεις σύμφωνα με τους κανόνες. Ήτανε πολύ εντάξει. Θέλω να πω, δεν πήδηξε μέχρι το ταβάνι, ούτε τίποτα.
Μόνο που μίλαγε συνέχεια, πως η Ζωή είναι παιχνίδι και λοιπά. Καταλαβαίνετε».
«Η Ζωή είναι παιχνίδι αγόρι μου. Η Ζωή είναι παιχνίδι, και το παίζουμε σύμφωνα με τους κανόνες».
«Μάλιστα κύριε, το ξέρω πως είναι. Το ξέρω».
Παιχνίδι είν’ ο κώλος μου. Άκου παιχνίδι. Άμα βρεθείς απ’ τη μεριά που είναι όλοι οι εξυπνάκηδες, τότε εντάξει, είναι παιχνίδι – το παραδέχουμαι. Άμα είσαι όμως απ’ την άλλη μεριά, που δεν υπάρχει ούτε μισός, τότε τι σόι παιχνίδι λέγεται αυτό; Τίποτα μόνο παιχνίδι δεν είναι.
text: J.D. Salinger – The Catcher in the Rye (1951), στα ελληνικά: Ο Φύλακας στη σίκαλη, μετάφραση Τζένη Μαστοράκη, εκδόσεις Επίκουρος 1978.
music: Suicidal Tendencies – How Will I Laugh Tomorrow When I Can’t Even Smile Today, same title LP, Epic 1988.
