Όλοι οι αγαπημένοι πολύ ή λίγο «βαρύτονοι» θα έδιναν πολλά,
για συμπεριλάβουν κι αυτό το τραγούδι στο μεταμεσονύκτιο παζάρι, που μεσολαβεί πάντα της συμφωνίας με τον
ακατανόμαστο, αν κι εδώ που τα λέμε στις μέρες μας μοιάζει να είναι χαμένος κι
αυτός μαζί τον Θεό. (Λέτε η εξορία να τους ένωσε και να τα ξαναβρήκαν?).
Και λέγοντας «βαρύτονοι», ξεκινώ απ’ τον Tom Waits φτάνω στον Nick Cave, μα επ ουδενί δεν αφήνω έξω τον Ian Curtis που αν το είχε τραγουδήσει μάλλον θα το είχαμε πιάσει κι εμείς το σκοινί λίγο μετά την 3-4 ακρόαση, με έκδηλη στα μάτια, την ικανοποίηση απ’ αυτή μας την απόφαση.
Και οι πίσω σελίδες του rock and roll μαζί και οι δικές μας, ίσως να είχαν διαφορετικό τίτλο στην κορυφή της λίστας για το «ωραιότερο ερωτικό τραγούδι όλων των εποχών» από το Love Will Tear Us Apart.
Ακόμη κι έτσι όμως, με την φωνή του Mark Ritsema και την μπάντα-ετεροχρονισμένη απάντηση του Ρότερνταμ (που σε αντίθεση με το Μάντσεστα έχει και το ξακουστό μεγάλο του λιμάνι, όπου μάλλον θα τα έπινε ο ναύτης των στίχων) στους εκ Άμστερνταμ ορμώμενους Mecano, ακόμη κι έτσι έλεγα, μπορεί οι ελπίδες του όσον αφορά την επίσημη λίστα να είναι μηδαμινές ως ανύπαρκτες, στις άλλες όμως, τις μικρές, ας είναι και ασήμαντες, που μπορεί να σημαίνει και πιο σημαντικές, μην αποκλείετε την έκπληξη στο στοίχημα αγαπητοί μου, μην την αποκλείετε κι ας βλέπετε ήδη μπροστά σας τον κουβά.
Όσο για τα Barracuda…είναι ψάρι που ευδοκιμεί στα νερά της Βόρειας Θάλασσας, όπως και της Μεσογείου, όπως για να μη τα πολυλογούμε, το ίδιο άνετα ευδοκιμεί και αναπαράγεται σε όλα τα νερά, αλμυρά η γλυκά, απ’ το αχανές των ωκεανών μέχρι και τις δαιδαλώδεις σωληνώσεις των μεγαλουπόλεων, ανεξαρτήτως γεωγραφικού μήκους και πλάτους.
Δεν είναι σπάνιες μάλιστα οι φορές (κάθε άλλο), που o φακός τα έχει απαθανατίσει σε στάσεις όπως αυτή η χαρακτηριστική της αγαπημένης (και του Jim Thompson), της Theda Bara, που φιγουράρει στο εξώφυλλο του πρώτου δίσκου των Spasmodique, το From the cellar of roses από τα 1987.
Και λέγοντας «βαρύτονοι», ξεκινώ απ’ τον Tom Waits φτάνω στον Nick Cave, μα επ ουδενί δεν αφήνω έξω τον Ian Curtis που αν το είχε τραγουδήσει μάλλον θα το είχαμε πιάσει κι εμείς το σκοινί λίγο μετά την 3-4 ακρόαση, με έκδηλη στα μάτια, την ικανοποίηση απ’ αυτή μας την απόφαση.
Και οι πίσω σελίδες του rock and roll μαζί και οι δικές μας, ίσως να είχαν διαφορετικό τίτλο στην κορυφή της λίστας για το «ωραιότερο ερωτικό τραγούδι όλων των εποχών» από το Love Will Tear Us Apart.
Ακόμη κι έτσι όμως, με την φωνή του Mark Ritsema και την μπάντα-ετεροχρονισμένη απάντηση του Ρότερνταμ (που σε αντίθεση με το Μάντσεστα έχει και το ξακουστό μεγάλο του λιμάνι, όπου μάλλον θα τα έπινε ο ναύτης των στίχων) στους εκ Άμστερνταμ ορμώμενους Mecano, ακόμη κι έτσι έλεγα, μπορεί οι ελπίδες του όσον αφορά την επίσημη λίστα να είναι μηδαμινές ως ανύπαρκτες, στις άλλες όμως, τις μικρές, ας είναι και ασήμαντες, που μπορεί να σημαίνει και πιο σημαντικές, μην αποκλείετε την έκπληξη στο στοίχημα αγαπητοί μου, μην την αποκλείετε κι ας βλέπετε ήδη μπροστά σας τον κουβά.
Όσο για τα Barracuda…είναι ψάρι που ευδοκιμεί στα νερά της Βόρειας Θάλασσας, όπως και της Μεσογείου, όπως για να μη τα πολυλογούμε, το ίδιο άνετα ευδοκιμεί και αναπαράγεται σε όλα τα νερά, αλμυρά η γλυκά, απ’ το αχανές των ωκεανών μέχρι και τις δαιδαλώδεις σωληνώσεις των μεγαλουπόλεων, ανεξαρτήτως γεωγραφικού μήκους και πλάτους.
Δεν είναι σπάνιες μάλιστα οι φορές (κάθε άλλο), που o φακός τα έχει απαθανατίσει σε στάσεις όπως αυτή η χαρακτηριστική της αγαπημένης (και του Jim Thompson), της Theda Bara, που φιγουράρει στο εξώφυλλο του πρώτου δίσκου των Spasmodique, το From the cellar of roses από τα 1987.
