Fuzz Club Records
2013
2013
Έχουν περάσει κάτι λιγότερο από δυόμιση χρόνια από την στιγμή
που ο Επιθεωρητής Λη –αλήθεια πόσο καιρό έχει να εμφανιστεί?- έστειλε εκείνο το mail όπου
μου εφιστούσε την προσοχή στο όνομα The Underground Youth, και σχεδόν ένας από την βραδιά
που τους είδαμε και ζωντανούς πάνω στην σκηνή…(τρόπος του λέγειν η «σκηνή» όπως
μπορείτε να διαβάσετε σ’ εκείνη την ανταπόκριση απ’ το μέτωπο, αλλά πάμε παρακάτω…)
Όπου παρακάτω σημαίνει ότι εδώ έχουμε το έκτο άλμπουμ του Greg Dyer και της ωραίας παρέας του, (έξη δίσκοι και ένα EP από το 2009 ως σήμερα, παραγωγικότατη αυτή η υπόγεια νεολαία ρε παιδάκι μου, ακούγεται η γιαγιά απ’ το βάθος), το έκτο άλμπουμ έλεγα εγώ λοιπόν, που μάλλον είναι και το καλύτερό τους, μιας που όλα όσα μας τους έκαναν αγαπητούς στις προηγούμενες δουλειές τους, δηλαδή ο αχνός ήλιος που πολύ γρήγορα καλύπτεται από συννεφιά, που το ίδιο γρήγορα το γυρνάει σε ψιλόβροχο και μαζί με τις σταγόνες απαλά και αβίαστα θαρρείς πέφτουν και οι νότες, και όταν αυτές –οι σταγόνες όχι οι νότες- σταματούν απλώνεται μια ψυχεδελική ομίχλη που τη διακόπτουν μόνο σποραδικές ανατριχίλες στην ραχοκοκαλιά σου, μα δεν χρειάζεται ν’ ανησυχείς, μάλλον θα είχε και λίγη στρυχνίνη μέσα αυτό που κατάπιες, όλο αυτό λοιπόν το ψυχεδελικό δελτίο καιρού που μόλις εκφώνησε ο Νίκος Καντερές, στο The Perfect Enemy Of God το βρίσκουμε στην πιο αρμονική και εμπνευσμένη του εκδοχή, κι ας λείπει μάλλον ένα μεγάλο hit σαν το I Need You του Delirium…αν και τώρα που ξανακούω αυτό τα psych pop μικρά αριστουργήματα Runaway και In The Dark I See τείνω να αναθεωρήσω την τελευταία διαπίστωση…όσο για το εξώφυλλο -και τα βίντεο κλιπ-, έχουν δημιουργήσει παράδοση πλέον με το καλό τους γούστο.
Όπου παρακάτω σημαίνει ότι εδώ έχουμε το έκτο άλμπουμ του Greg Dyer και της ωραίας παρέας του, (έξη δίσκοι και ένα EP από το 2009 ως σήμερα, παραγωγικότατη αυτή η υπόγεια νεολαία ρε παιδάκι μου, ακούγεται η γιαγιά απ’ το βάθος), το έκτο άλμπουμ έλεγα εγώ λοιπόν, που μάλλον είναι και το καλύτερό τους, μιας που όλα όσα μας τους έκαναν αγαπητούς στις προηγούμενες δουλειές τους, δηλαδή ο αχνός ήλιος που πολύ γρήγορα καλύπτεται από συννεφιά, που το ίδιο γρήγορα το γυρνάει σε ψιλόβροχο και μαζί με τις σταγόνες απαλά και αβίαστα θαρρείς πέφτουν και οι νότες, και όταν αυτές –οι σταγόνες όχι οι νότες- σταματούν απλώνεται μια ψυχεδελική ομίχλη που τη διακόπτουν μόνο σποραδικές ανατριχίλες στην ραχοκοκαλιά σου, μα δεν χρειάζεται ν’ ανησυχείς, μάλλον θα είχε και λίγη στρυχνίνη μέσα αυτό που κατάπιες, όλο αυτό λοιπόν το ψυχεδελικό δελτίο καιρού που μόλις εκφώνησε ο Νίκος Καντερές, στο The Perfect Enemy Of God το βρίσκουμε στην πιο αρμονική και εμπνευσμένη του εκδοχή, κι ας λείπει μάλλον ένα μεγάλο hit σαν το I Need You του Delirium…αν και τώρα που ξανακούω αυτό τα psych pop μικρά αριστουργήματα Runaway και In The Dark I See τείνω να αναθεωρήσω την τελευταία διαπίστωση…όσο για το εξώφυλλο -και τα βίντεο κλιπ-, έχουν δημιουργήσει παράδοση πλέον με το καλό τους γούστο.
