Κυρίες και κύριοι μαζευτήκαμε ακόμη μια βραδιά κάτω από την
φιλόξενη τέντα του τσίρκου μας για να υποδεχτούμε όχι τον βασιλιά του γύρου του
θανάτου, ούτε τον Ξανθό Μάγο, ούτε τον Κουταλιανό. Όχι όχι τίποτε τόσο
προβλέψιμο, είναι γνωστή άλλωστε η εκλεκτικότητα μας…
Απόψε μαζί μας, τόσο κοντά μας για να μπορούμε να μυρίσουμε
την καυτερή οινοπνευματώδη ανάσα του, μα πάντα αρκετά μακριά για να μην
κινδυνεύσει από τις απρόβλεπτες αντιδράσεις του κανείς, ένας Elvis ερχόμενος από
τις εσχατιές της Σιβηρίας του rock and roll,
όπου εξόριστος συνεχίζει σε πείσμα των καιρών να άδει, μετανοείτε, το αστέρι
του πιο θολού μπαρ του πλανήτη, οι πελάτες του οποίου πίνουν από κανάτες
μεγάλες σαν μπανιέρες και όπου κανείς δεν μπορεί να ξεχωρίσει αυτόν που κάθετε
μόλις στο διπλανό σκαμπό δίπλα του από την κάπνα, ο άγγελος των τοξικών βάλτων
της μεγαλούπολης όπου αργοπεθαίνουν οι μελωδίες και τα φαντάσματά τους
διψασμένα για εκδίκηση περιπλανιούνται με οδηγό τον άνεμο, ένας συνθέτης
κινηματογραφικής μουσικής δίχως ταινία, ένας Lee στο υπόγειο δίχως την Nancy, ο αμετανόητος εραστής
μιας σκύλας ζωής που περνάει στην παρανομία για να ικανοποιήσει όλα της τα βίτσια,
ο λύκος ο κακός, μόνος, πληγωμένος και κυνηγημένος, με την τρίχα σηκωμένη καλπάζει
περήφανος στο δάσος το βαθύ, το γεμάτο από κακόκεφα ξωτικά, ένας ναύτης μεθυσμένος
σε λιμάνι που δεν θέλει να θυμάται τ’ όνομά του, ο βάρδος του τέλους των ημερών,
που τόσο του αρέσουν τα κορίτσια του τέλους του κόσμου, μια δύσοσμη ανάσα από
τα προάστια της κόλασης, ο άρχοντας του Αυστραλέζικου down down under the underground ο
ένας, ο μοναδικός, ο ανεπανάληπτος, βαρύς και ασήκωτος Bain Wolfkind!
