Η ιστορία για τους Rick Rivets (κιθάρα), Arthur Kane
(ρυθμική), και Stu Wylder (φωνή-τύμπανα) ξεκινάει σε ένα γκαράζ - τι άλλο- της Νέας
Υόρκης πίσω στα 1966 με μια μπάντα που άκουγε στο όνομα London Fogg και
δημιουργήθηκε όπως και χιλιάδες άλλες εκείνη την εποχή, για ν’ αντιγράψει τη
μουσική, και αν είναι δυνατόν να κλέψει λίγη από την δόξα τον Βρετανών
εισβολέων που ως γνωστόν άκουγαν σε ονόματα όπως Kinks, Yardbirds, Rolling Stones etc etc.
Μετά από ένα όχι και τόσο ένδοξο τελικά τέλος των Fogg, συνεχίζει, η ιστορία
μαζί με δύο από τους τρεις, τον Kane και τον Rivets,
για να συναντήσει αρχές του 1971 στην ίδια πόλη, τον Johnny Thunders και
τον Billy Murcia μια πρώιμη μορφή δηλαδή τον New York Dolls, χωρίς όμως για ακόμη
μια φορά ένα ένδοξο τέλος τουλάχιστον για τους ομιχλώδεις τύπους που μας
απασχολούν εδώ.
Δεν πτοούνται όμως ούτε αυτοί ούτε η ιστορία, που συνεχίζει
με τους The Brats,
για να φτάσει την άνοιξη του 1977 στους Corpse Grinders (τ’ όνομά τους το χρωστάνε στο
ομότιτλο film), όπου
για (πολύ) λίγο ξαναβρίσκουμε τους τρεις κομπανιέρος της αρχής και πάλι
ενωμένους να βγάζουν την λέξη garage μπροστά από το punk της
μουσικής τους και να το αφήνουν αυτό, το punk, νέτο σκέτο μόνο του, άντε με την λέξη rock ίσως ν’
ακολουθεί, μπόλικη b-movie αισθητική που τόσο μου αρέσει, και όλα τα παρελκόμενα
των πέριξ του CBGB, για
ν’ ακολουθήσουν με την σειρά τους χίλιες μύριες αλλαγές μελών, φύγε εσύ έλα
εσύ, όσες δεν μπορεί να διαβάσει, πόσο μάλλον ν’ απομνημονεύσει και ο πιο
καλοπροαίρετος και φανατικός οπαδός τους, και αλίμονο σ’ αυτόν που θα τολμήσει
να ξεκινήσει να φτιάχνει το γενεαλογικό τους δένδρο, για να φτάσει, η ιστορία
πάντοτε, κάπως έτσι ίσα με τις μέρες μας.
Εμείς εδώ θα αφήσουμε πίσω το πρώτο τους ιστορικό σαρανταπεντάρι,
το Rites 4, Whites/Mental Moron του 1978 στην Whiplash, (που οι πληροφορίες μου λένε
ότι λίγο έλειψε η β’ πλευρά του, το Mental Moron δηλαδή, να βαφτίσει και τους δικούς
μας Hydes όταν αυτοί στις αρχές έψαχναν για όνομα), δεν θα κοιτάξουμε
ούτε ευθεία μπροστά, αλλά θα μείνουμε κάπου στη
μέση, στα 1984 και στον δεύτερο δίσκο του γκρουπ – ο πρώτος ένα χρόνο
πριν με τίτλο The Legend of Corpse Grinders
ήταν μια συλλογή από τα κομμάτια του single, ακυκλοφόρητο υλικό εκείνης της εποχής και κάποια νέα τραγούδια- στον δεύτερο δίσκο όμως έλεγα,
στην Γαλλική New Rose,
που είχε τον τίτλο Valley of Fear.
Εδώ μέσα από την παλιά παρέα βρίσκουμε μόνο τον Rivets στην
κιθάρα, στα φωνητικά είναι ο Ray Jalbert από τους Slugs,
ενώ οι άλλοι δύο μουσικοί που αναγράφονται στα credits στην
ουσία είναι ανύπαρκτοι μιας που εκτός από κάποια πλήκτρα του ενός, και τα
τύμπανα ενός κομματιού από τα 11, μπάσο παίζει ο Rivets ενώ τα
ντραμς τα αναλαμβάνει ο mr.
Drum Machine που τόσο μεγάλη
εκτίμηση έτρεφε στο πρόσωπο του εκείνη την εποχή ο Rivets.
Όλα στραβά και ανάποδα εν ολίγης, bad timing όπως
γράφουν και οι ίδιοι αφηγούμενοι την ιστορία τους, αλλά ακόμη και μέσα σ’ όλα
αυτά, ακόμη και με την συνοδεία του drum machine που τόσο μου τη σπάει, δεν είναι
δυνατόν ν’ αγνοήσει κανείς κομμάτια σαν το Guessing Games όπου η
φυσαρμόνικα φέρνει μαζί της κάτι από την παλιά μελωδία του Signed DC, και που πολύ θα ήθελαν να
το έχουν γράψει κάτι τύποι σαν τον Thunders που λέγαμε παραπάνω προτού παραδώσουν
σώμα και πνεύμα στην αιωνιότητα.
Τέλος…ποια καλή μπάντα θα το διασκευάσει και θα το
ηχογραφήσει με τα τύμπανα που του πρέπουν?
