Άρτι αφιχθείς από τον έβδομο φθινοπωρινό ουρανό, όπου πήγα
και γύρισα σαν την ουρά του κομήτη διαπερνώντας ίδιο τρυπάνι το ταβάνι του Eightball και
ουχί της Μαύρης Τρύπας τελικά, έχω να
δηλώσω τα εξής…
Κύριε πρόεδρε…εντιμότατοι ένορκοι…σεβαστό μου ακροατήριο…κατ’
αρχήν να σας πω ότι η επιστροφή μου οφείλεται εν πολλοίς στην απουσία encore από
το χθεσινό κονσέρτο από και για ταραγμένα μυαλά που έλαβε χώρα στην γνωστή
λυρική σκηνή του Eightball.
Αν οι τρεις (ο τέταρτος που έβλεπα στις φωτογραφίες αλήθεια
που πήγε?) επί σκηνής μουσικοί επιχειρούσαν να ξανανεβούν σ’ αυτήν, και μετά το
πέρας της μιας ώρας και ενός τετάρτου παρουσίας τους, δεν είναι καθόλου σίγουρο
το σε ποια απομακρυσμένη γωνιά του ηλιακού μας συστήματος –τουλάχιστον- θα
βρισκόμουνα σήμερα, ξεχασμένος μα απόλυτα ικανοποιημένος με την έκβαση της ασήμαντης
έτσι κι αλλιώς ζωής μου.
2ον, σαν τους Εγγλέζους μπασίστες δεν βρίσκεις πουθενά.
3ον, η δεσποινίς τυμπανίστρια έκανε τους
παρευρισκομένους (70-80 νοματαίους) να χάσουν το μυαλό τους κάπου μέσα στον ασταμάτητο
ρυθμό, τον οποίον όμως η ίδια δεν έχασε ποτέ ούτε για κλάσμα του δευτερολέπτου.
4ον, έχοντας πίσω του το βαθύ των ντραμς, και το
υγρό του μπάσου όπως όλα τα μεγάλα τρίο της Αγγλικής σκηνής εξ απ’ ανέκαθεν, ο συμπαθέστατος κιθαροαοιδός που στιγμές χτυπούσε
επίσης με τα δάχτυλά του τα πλήκτρα που είχε μπροστά του το πολυτάλαντο παιδί, είχε
όλη την άνεση αλλά και την καλοσύνη να μας λούσει με τόνους wah wah και
άλλων βρώμικων ηχητικών σαμπουάν, που δεν χορταίναμε να βάζουμε πάνω και μέσα
στο κεφάλι μας. Το δέσιμο δε των τριών, και ο τελικός ήχος που έβγαινε από τα
ηχεία ήταν αξιοθαύμαστος, και αξιοζήλευτος θα πρόσθετα, από πολλά γνωστά και
καταξιωμένα συγκροτήματα της αλλοδαπής αλλά και της ημεδαπής.
5ον, η αφιέρωση στον Mick Farren απέδειξε
περίτρανα τι ύποπτο καπνό φουμάρουν αυτοί οι τρεις φερέλπιδες νέοι.
6ον, για τους Φανταστικούς Ήχους που προηγήθηκαν,
ένα έχω να πω, ότι δεν είμαι ο κατάλληλος να κρίνει συναυλίες που το κύριο
όργανο είναι ένα λάπτοπ, αλλά πολύ την ευχαριστήθηκα την σεμνή και ρυθμική
παρουσία τους σαν ορεκτικό.
7ον, και τελειώνω κύριε πρόεδρε, ευχαριστώ για
την υπομονή σας, μια τέτοια συναυλία από οργισμένα και ψυχεδελιασμένα νιάτα μια
φορά το δίμηνο να σκάει, και δεν θέλω να ξανακούσω για ξαναζεσταμένα επετειακά
και νοσταλγικά.
Τέλος, δεν είμαι καθόλου ειδικός επίσης και στο metal αλλά
όπως και να έχει και epic να μην ήταν αυτό που ακούγαμε όσην –αρκετή- ώρα περιμέναμε
ν’ αρχίσει η συναυλία, δεν νομίζω να ήταν η ποιο κατάλληλη επιλογή από την
πλευρά του DJ.
