«Γράφοντας αυτό το μυθιστόρημα, δεν έχω σκοπό να επιμορφώσω
το κοινό. Τι μπορεί κανείς να διδάξει;
Το να καταγγείλεις εγκλήματα, όπως οι οικονομικές καταχρήσεις, είναι ένα απίθανο
εγχείρημα σε μια χώρα που είναι υποταγμένη σε μια οικονομική ολιγαρχία, όπου ανήκουν
οι δραστήριες δυνάμεις όπως η Δικαιοσύνη και Τύπος.
»Τι μπορούμε να περιμένουμε από έναν υποδουλωμένο λαό; Το πνεύμα δε γνωρίζει άλλη τροφή από τις εφημερίδες των αφεντάδων του. Τούτο το βιβλίο το γράφω για τον γιό μου, στον οποίον προσπάθησα να διδάξω το μίσος για το ψεύδος και την τυφλή υποταγή. Γράφω και για κείνους που, αργότερα, θα θελήσουν να γνωρίσουν την ιστορία αυτών των εξαχρειωμένων καιρών».
»Τι μπορούμε να περιμένουμε από έναν υποδουλωμένο λαό; Το πνεύμα δε γνωρίζει άλλη τροφή από τις εφημερίδες των αφεντάδων του. Τούτο το βιβλίο το γράφω για τον γιό μου, στον οποίον προσπάθησα να διδάξω το μίσος για το ψεύδος και την τυφλή υποταγή. Γράφω και για κείνους που, αργότερα, θα θελήσουν να γνωρίσουν την ιστορία αυτών των εξαχρειωμένων καιρών».
text: Από το…αυτί του βιβλίου Ρούμι (Rhum, 1930) του Blaise Cendrars, μετάφραση Ελένη Κώνστα, εκδόσεις Καστανιώτη 1999.
music: Incognita Sperans – Hiroshima, Incognita Sperans self and digital release 2013.
