Κάποια εποχή, ο Έστον πληροφορήθηκε ότι ο Ιάκωβος Α’ της Αγγλίας του πρόσφερε αμνηστία. «Γιατί να υπακούσω στις διαταγές ενός βασιλιά», αναρωτήθηκε, «όταν εγώ ο ίδιος είμαι κάτι σαν βασιλιάς;».
Αυτή η ευφυολογία μας θυμίζει πολυάριθμες συνομιλίες που διασώθηκαν στη Γενική Ιστορία των Πειρατών του Ντιφόου και υπαινίσσονται την ύπαρξη μιας πειρατικής «ιδεολογίας» (αν αυτός ο όρος δεν καταλήγει να ακούγεται κάπως υπερβολικός), ενός είδους πρωτο-ατομικιστικής/αναρχικής στάσης, πάντως μη φιλοσοφικής, που φαίνεται ότι ενέπνευσε τους πιο ευφυείς και ταξικά συνειδητοποιημένους πειρατές και κουρσάρους. Ο Ντιφόου αφηγείται ότι κάποιος πειρατής ονόματι καπετάν Μπέλαμι εκφώνησε το εξής λογύδριο στον καπετάνιο ενός εμπορικού πλοίου που είχε αιχμαλωτίσει.
Ο καπετάνιος του εμπορικού πλοίου είχε μόλις απορρίψει την πρόσκληση των πειρατών να ενωθεί μαζί τους:
«Λυπάμαι που δε σ’ αφήνουν να πάρεις πίσω το σλέπι σου, γιατί εγώ το ᾽χω βάρος να αδικήσω κάποιον, όταν δεν είναι για το συμφέρον μου· στο διάολο το σλέπι, πρέπει να το φουντάρουμε, κι αυτό να σου γίνει μάθημα.
Κι αν εσύ είσαι ένα μουλωχτό κουτάβι, το ίδιο είναι κι όλοι εκείνοι που θέλουν να σκύβουν το κεφάλι και αφήνουνε να τους κυβερνούν νόμοι που έφτιαξαν οι πλούσιοι για τη δική τους ασφάλεια γιατί τα φοβισμένα κουταβάκια δεν έχουν το κουράγιο να υπερασπιστούν ό,τι τους παίρνουν με μπαμπεσιά· αλλά στο διάολο να πάτε όλοι· στο διάολο να πάτε, για ένα τσούρμο κατεργάρικα καθάρματα, κι εσύ μαζί που τους υπηρετείς, για ένα μάτσο κουφιοκέφαλους με την καρδιά μιας κότας.
Μας εξευτελίζουν οι παλιάνθρωποι και μια μονάχα διαφορά έχουν από μας: εκείνοι ληστεύουν τους φτωχούς με την κάλυψη του νόμου, μα την αλήθεια, κι εμείς διαγουμίζουμε τους πλούσιους με την προστασία του δικού μας θάρρους. Δεν είναι καλύτερο να γίνεις ένας από μας, αντί να τρέχεις πίσω από αυτούς τους αλήτες, να τους γυρεύεις δουλειά;».
Όταν ο καπετάνιος απάντησε ότι η συνείδησή του δεν του επέτρεπε να παραβιάσει τους όρκους του Θεού και των ανθρώπων, ο πειρατής Μπέλαμι συνέχισε ως εξής:
«Εσύ είσαι παλιάνθρωπος με συνείδηση διαβόλου κι εγώ είμαι ελεύθερος πρίγκιπας κι έχω τόση εξουσία να κηρύξω τον πόλεμο σ’ ολόκληρο τον κόσμο, όση κι ένας με εκατό καράβια στο πέλαγο και με 100.000 άνδρες στρατό στη στεριά – και να τι μου λέει η συνείδησή μου: ούτε κουβέντα δε θέλω με τέτοια κλαψιάρικα κουτάβια, που αφήνουν τους ανώτερους να τους κλοτσάνε εδώ κι εκεί στο κατάστρωμα, επειδή έτσι τους αρέσει».
text: Peter Lamborn Wilson (Hakim Bey) – “Πειρατικές ουτοπίες, Μαυριτανοί κουρσάροι και Ευρωπαίοι αποστάτες”, μετάφραση Ιουλία Ραλλίδη, εκδόσεις Αλεξάνδρεια 2009.
music: Gulaab – Ikarus, Ritt Durch Den Hades LP, Merlins Nose Records, 2014.
