Joey Ramone (10 years-10 songs)

1-2-3-4...

Μπορεί τα κοράκια του εμπορίου και της μουσικής βιομηχανίας να τους ξεκοκάλισαν κανονικά (και εξακολουθούν) ειδικά μετά τον θάνατο τον 3 amigos αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για να σβήσει εκείνον τον τρελό εφηβικό (και βάλε, βάλε πολύ ακόμη μη ρωτάς) έρωτα. Όπως δεν μπόρεσε να τον σβήσει και ο χρόνος που πέρασε και περνάει (και) από πάνω μας αμείλικτα.

Πάντα είναι μέσα στην καρδιά μας οι Ramones, το rock and roll, δηλαδή πάλι οι Ramones. Αυτό που θα δείξεις και θα βάλεις να ακούσει ο εξωγήινος αν σε ρωτήσει για να καταλάβει τι εστί όπως είχα διαβάσει κάπου. Το απόλυτο, το «τι να παίξεις μετά από αυτούς» και όμως πόσοι και πόσοι ακόμη δεν ξεκινάνε να γρατζουνάνε τα πρώτα τους 2 το πολύ τρία ακόρντα πάνω στα τραγούδια τους?

10 χρόνια χωρίς τον Joey, ίσως τον πιο γλυκό άνθρωπο στην ιστορία αυτής της μουσικής. Λίγο μετά την έκανε και το αλάνι ο Dee Dee για να ακολουθήσει ο μικρός φύρερ Johnny. Το λέμφωμα, η πρέζα και καρκίνος δεν χαμπαριάζουν ούτε από Rock ούτε από τίποτα. Οι punk’s είναι νεκροί από καιρό, το CBGB’S έκλεισε κι αυτό, και έμεινε ο CJ και οι τρείς drummers, τελευταίοι να κλείσουν την πόρτα.

10 κομμάτια τους αγαπημένα, δικά μου και του Πέτρου. Από τις δυσκολότερες λίστες που μπορεί κανείς να δοκιμάσει να κάνει, το να ξεχωρίσει μόνο 10 τραγούδια αυτής της μπάντας.

Τώρα που το σκέφτομαι στην αρχή αυτής της μεγάλης φιλίας, τέτοιας που μόνο σε κάτι παλιά έργα υπάρχει, βρίσκονταν μια κασέτα των Ramones.

Μια κασέτα με τραγούδια τους, αυτά που μας χτύπησαν σαν ηλεκτρικό ρεύμα από το πρώτο άκουσμα και λατρέψαμε με μανία, που πορωθήκαμε χορέψαμε και ιδρώσαμε, που μεθύσαμε, αγαπήσαμε, φάγαμε ήττες και διεξήγαμε και μερικές νίκες, υποδεχτήκαμε ο ένας τον άλλον με άδειες και αναβολές, βουτήξαμε στην κρεατομηχανή μη μπορώντας να κάνουμε αλλιώς, αποχαιρετιστήκαμε για ταξίδια άλλα της χαράς και άλλα της ανάγκης, ξαναβρεθήκαμε, κάναμε φίλους, χάσαμε φίλους, θάψαμε φίλους.

Μια κασέτα με την ζωή μας δηλαδή.

Και τώρα σας αφήνω με τα τραγούδια τους. Εγώ λέω να φορέσω το μπλουζάκι μου με τον κλασσικό κύκλο που ένα τεμάχιο κρατάω πάντα στο συρτάρι για ώρα ανάγκης από μικρός, και να βγω έξω στον δρόμο εκεί που μας οδήγησαν από την πρώτη στιγμή και οι Ramones.

Petar Says:

Μια γρήγορη αντίδραση όταν ακούς Ramones

01. I'm Αffected
02. Bonzo Goes to Bitburg
03. I Wanna Live
04. Garden of Sarenity
05. Durango95-Ward hog  (σαν ένα κομμάτι)
06. Needles and Pins
07. We Wand the Airwaves
08. Beat on the Brat
09. I Don't care
10. Somebody put Something in my Drink

  Α! Να μη ξεχάσω και όσα παρέλειψα

ΥΓ. Μικρή λίστα....

Saunterer Says:

01. Havana Affair

O Σουρέντας ένα καλοκαίρι στην Αντίπαρο είχε κουβαλήσει μαζί του ένα κασετόφωνο που το εκουαλάιζερ είχε βαρέσει τιλτ και ειδικά αυτό το τραγούδι το έπαιζε σχεδόν μόνο με μπάσο και φωνή! Είναι η καλύτερη εκτέλεση που έχω ακούσει…Αργότερα προσπάθησα πολλές φορές στον ενισχυτή η στο PC να βγάλω αυτό τον ήχο αλλά μάταια…μάλλον δεν είναι μόνο ο ήχος τελικά.

02. I Don’t Care

Μικροί τo Where is she? I-DON’T-CARE! που προλογίζει το κομμάτι στο It’s Alive το φωνάζαμε όσο πιο δυνατά μπορούσαμε και μετά τραγουδούσαμε τους στίχους αλητεύοντας μαλακιζόμενοι στον δρόμο. Η πιο μινιμαλιστική απόρριψη του κόσμου όλου σε 1.38 λεπτά την στιγμή που άλλοι για να φτάσουν στο ίδιο αποτέλεσμα χρειάστηκαν 500 σελίδες.

03. I Just Wanna Have Something to Do

Αν ήταν να διαλέξω μόνο ένα τραγούδι τους θα ήταν αυτό .+-

04. We've got a little tear-jerker for all you lonely hearts out there, and this one's called

Here Today, Gone Tomorrow

Σ’ αυτή την θέση είχα βάλει το I’m Affected και είχα γράψει και τα παρακάτω «Από τον δίσκο που τον συνοδεύει το περισσότερο κουτσομπολιό σε όλη την πορεία τους. Ο Phil Spector με το μυστρί στο ένα χέρι να χτίζει τον ηχητικό τοίχο του και το πιστόλι στο άλλο για να κρατήσει τους φρικαρισμένους Ramones στο στούντιο που ήθελαν να φύγουν τρέχοντας είναι το πλέον χαρακτηριστικό. Α φυσικά και το ότι ο Dee Dee τον σιχαίνονταν και δεν ήθελε να τον ξανακούσει ποτέ. Λάθος του φυσικά, και πως θα μπορούσε να είναι σωστός την στιγμή που υπάρχουν εκεί μέσα κομμάτια σαν και το Chinese Rocks και το Affected?» αλλά μιας που με κάλυψε ο Πέτρος παραπάνω με την δική του λίστα, (όπως και με το Bonzo Goes και το Garden of Serenity) επέλεξα στο τέλος το Here Today. Το δεύτερο στην ιστορία τους  “honeydive” τραγούδι, είχε προηγηθεί το I Wanna Be Your Boyfriend στον πρώτο και ακολούθησαν αρκετά (συνθέσεις οι περισσότερες του Joey), σχεδόν ένα σε κάθε δίσκο, μεταξύ των οποίων το Questioningly, η διασκευή στο Baby I Love You, το 7-11, το Bye Bye Baby,  με τελευταίο φυσικά τον ύμνο She Talks To Rainbows. Λιώσιμο κανονικό…

05. We Want the Airwaves

Τέτοια τραγούδια σου βρίσκουν ακόμη και αν δεν τα ‘χεις τα κότσια να επιζήσεις και το σφυρί να σπάσεις ότι σε χαλάει. Ξεκινώντας απ’ το ραδιόφωνο.

06. Somebody Put Something in my Drink

Ο ύμνος για κάθε παρτάλι της πλατείας Ναυαρίνου και κάθε πλατείας. Άγρια Παόκια των 80’s σαν τον Ζάετς που έφυγε νωρίς, αλλά και υπόγειοι, αισχρά παραγνωρισμένοι ποιητές της Σεσηπίας κοινωνίας σαν τον τεράστιο Μιχάλη Μπούκλη που το σιγοτραγουδούσε σαν Somebody Put Something in my Dream, αφιερωμένο. 

07. I Wanna Live

Αυτό είναι του Παύλου που με την μονομανία που είχε με τους Ramones και την λογοδιάρροια που τον διέκρινε θα μπορούσε να πείσει ακόμη και τον Λεωνίδα Καβάκο για την ανωτερότητα της μουσικής τους. It’s important if i wanna live!

08. Death of Me

Απόγευμα Παρασκευής, φθινόπωρο του 1987 στο σπίτι στην Ιπποδρομίου με τον αδερφό ακούμε Ραδιο Κιβωτός. Μια εκπομπή θησαυρός που έπαιζε όλα τα καινούργια ακριβά και δυσεύρετα του underground που τότε ήταν σε οργασμό. Το χέρι εκείνες τις ώρες ήταν πάντα κοντά στο record του κασετοφώνου.

Οι Ramones ήταν γνωστοί φυσικά αλλά καμία σχέση με ότι ακολούθησε στα τέλη των 90;s. Άσε που είχαν κάνει και την στροφή στο Hardcore και το βασικό κοινό τους ήταν τα χουλιγκάνια. «τώρα θα ακούσουμε ένα κομμάτι από τον καινούργιο δίσκο των…(σιγή δευτερολέπτων, και μετά 4-5 άτομα που ήταν παρέα στο studio με μια φωνή)  RAMONES!!!. Ήταν το Death of Me. Ε σε κείνη την ηλικία, που την έχεις δει και λίγο μέλος μιας gang, δεν υπήρχε πιο ταιριαστό κομμάτι για να γίνει το αγαπημένο σου. Και όλα αυτά από έναν δίσκο που και σαν σύνολο ήταν είναι και παραμένει για μένα ο καλύτερός τους. (Το ότι το κομμάτι είναι μια παραλλαγή του I Don’t Want You από το Road to Ruin δεν νομίζω ότι πρέπει να μας απασχολεί όταν μιλάμε για τους Ramones.)

09. Poison Heart

Σε έναν παλιό Ήχο αν θυμάμαι καλά, με μια -μεταφρασμένη από κάποιο

Αμερικάνικο fanzine- συνέντευξη των Ramones, ο συντάκτης έγραφε στον πρόλογο του για ένα bad trip που είχε και επί 2-3 εικοσιτετράωρα η μόνη του επαφή με τον έξω κόσμο ήταν το I’m Affected των Ramones. Σε μια ανάλογη φρίκη ένα βράδυ χρόνια μετά τον θυμήθηκα και έβγαλα σώος την νύχτα ακούγοντας συνεχώς το φρέσκο τότε Poison Heart.

10. Life’s a Gas

Φτάνοντας στο δέκατο κομμάτι της λίστας καταλαβαίνω πόσα έχω αφήσει απ’ έξω, πόσους έχω χάσει στον δρόμο και πόσα έχω αφήσει πίσω, εκεί που υπάρχει ένα παιδί που του αρέσει να γράφει στους τοίχους Τhnx God, Im a Ramone Boy.

Σας κουβαλάω όμως μέσα μου όλους –πολλοί ήσαστε γαμώτο!- κι ας μην το θυμάμαι πάντα. Όπως και τον Joey που εδώ στο τέλος τραγουδάει:

Life’s a Gas, So don't be sad cause I'll be there Don't be sad at all. Forever!

ΥΓ. Το σκιτσάκι στην αρχή είχε μοιραστεί σε όλα τα σχετικά μέρη της Θεσσαλονίκης (δισκάδικα, μπαρ κ.τ.λ.) τέτοια μέρα πριν 10 χρόνια.

Ακολουθεί ο ωραιότερος φόρος τιμής στους Ramones καλύτερος και από το TCP των Nomads, το Johnny and Dee Dee των Eastern Dark, ακόμη και από αυτό το RAMONES των Motorhead. Είναι οι αγαπημένοι Dubrovniks στο As Long As I Can Listen to the Ramones!

I don't care about the girls,

I don't wanna see the world,

I don't care if I'm all alone,

As long as I can listen to the Ramones