Φίλε η τελευταία ριξιά ήταν κ-καλή ε? δεκάξι λεπτά και κάτι ψιλά κράτησε αλλά νομίζω είναι μια αιωνιότητα…και κάτι ψιλά…
Kάτσε να μαζέψω τα μυαλά μου απ’ το πάτωμα και θα σου πω…χυθήκαν όπως βλέπεις…βασικά απ’ ότι βλέπω πάνω στο χαλί είναι μικρή ποσότητα…το υπόλοιπο το ψάχνω ακόμη…έχουν βάλει κάτι σκαλωσιές απ’ έξω, από κει θα σκαρφάλωσαν μέχρι την ταράτσα πήραν φόρα και απογειώθηκαν… άντε να τα βρεις τώρα…
Τι ήθελα να πω όμως? Α ναι! όλα ξεκίνησαν που λες με κάτι πορφυρά χαπάκια πολλά χρόνια πριν…Purple Hearts αν σου λέει κάτι…εμένα κάτι είχε πάρει το αυτί μου αλλά δεν πολυέδωσα σημασία…είναι φορές –τις περισσότερες- που είμαι απαράδεκτος το ξέρω…Και να φανταστείς ότι τον Lobby Loyde τον «συναντάς» πίσω απ’ την κονσόλα στους δύο πρώτους δίσκους των Sunnyboys!!!
Ας είναι όμως…οι θεοί έτσι αποκαλύπτονται, ξαφνικά, εκεί που δεν το περιμένεις, έρχονται σαν τον κλέφτη μέσ’ την νύχτα, και αλίμονο στον αμαρτωλό.
Και ο Loyde ήταν ένας πραγματικός Θεός της κιθάρας. Γιατί μόνο ένας τέτοιος μπορεί να κρύβεται πίσω από αυτό το Guitar Over Dose -όπως το θέλει ο Julian Cope- του God.
Λέει και άλλα ωραία ο Cope στο κείμενο του που μπορείς να πας από το λινκ λίγο πιο κάτω…
Όπως αυτό με τον μπασίστα που αρχίζει να παίζει μετά το 2.40, αφού μέχρι τότε ήταν κάτω απ’ την σκηνή του Sunbury, μεσ’ την τρελή χαρά…
Έλεγα όμως για την κιθάρα…και κάτι για τους αμαρτωλούς…ε λοιπόν δεν υπάρχει μέρος να κρυφτείς από την μανία του God. Σαν το Sinnerman…θυμήσου…
Σκεπάζει τα πάντα γύρω της…η κιθάρα…θέλω να πώ...απλώνεται παντού στο δωμάτιο, στο σπίτι, στην οικοδομή στην πόλη όλη. Μπαίνει μέσα στο κεφάλι και το μυαλό…κοχλάζει…ακούς τις μπουρμπουλίθρες…και μετά ψάχνεις στο πάτωμα όπως εγώ.
Summer Jam το λένε το άλμπουμ αλλά το Overdose θα του ταίριαζε, να το χεις εκεί δίπλα με το συνώνυμο των Miracle Workers μια κατηγορία από μόνα τους.
MC5 on Stoner? Μπα! Απλά ο Lobby Loyde (ο νονός του Αυστραλέζικου rock and roll για κάποιους) οι Coloured Balls και οι φίλοι τους πίσω στα 1971( κι όμως ναι...).
