αρ γιου Σείριους?

Ο μητροπολίτης Ορφανδραγκιάδος και περίχωρων, σεβασμιότατος Ονούφριος Σοντερέριος, γνωστός για τις παγανιστικές-αιρετικές τάσεις του και τον αθεράπευτο μυστικισμό του, (εξαιτίας αυτών άλλωστε κατέληξε να ιερουργεί εδώ στις εσχατιές τις ιντερνετοχώρας, στο αέναο λυκόφως της Ορφανδρακγίας), ο σεβασμιότατος λοιπόν μαζί με το αναστάσιμο μήνυμα του θεώρησε σκόπιμο να σας προτείνει-συστήσει την μουσική υπόκρουση που επέλεξε φέτος για το ψήσιμο του οβελία τον οποίον έπειτα σαν αγελαίος λύκος κατασπάραξε, μπουκώνοντας ταυτόχρονα το στόμα του με μεγάλες γουλιές φλογάτο κρασί, από τη φλάσκα του που άλλοι φρόντιζαν να είναι συνεχώς γεμάτη.

Αυτή η μουσική βρίσκεται μέσα σ’ έναν δίσκο που φέρει το όνομα «Το αξιακό σύστημα των άστρων», μόνο που ο ίδιος επέλεξε την ζωντανή απόδοση της που κυκλοφόρησε ένα χρόνο αργότερα του στούντιο δίσκου το 2013, έχει ακριβώς τον ίδιο τίτλο και τραγούδια με την υποσημείωση «Ζωντανή ηχογράφηση», και βασική διαφορά πέρα απ' το εξώφυλλο, ότι τα εφτά τραγούδια είναι παιγμένα μόνο με κιθάρα, γκάιντα, νταούλι γυναικεία φωνητικά δίπλα στα αντρικά, μερικές νότες ακορντεόν και κάποια άλλα κρουστά, απαλλαγμένα δηλαδή από τα διάφορα στολίδια της ενορχήστρωσης του στούντιο.  

Με αυτή τους τη μορφή, βγάζουν αμεσότερα όλον το άγριο παγανισμό της μουσικής, εναρμονίζοντας μέσα της πιστότερα και τους ανάλογους στίχους (ακούστε τον Ομηρικό ύμνο παρακάτω και θα καταλάβετε ή μάλλον πιο σωστά θα νιώσετε).

Εφτά τραγούδια που βασίζονται στη παράδοση, δανείζονται στοιχεία από άλλες εγχώριες προσπάθειες όπως αυτές των Άβατον και των Δαιμόνια Νύμφη, και φαίνεται να μην αγνοούν και δίσκους όπως ο ομώνυμος των Εν Πλω, ενώ η κιθάρα πάντα πίσω απ’ τον άσκαυλο κάποιες φορές υπνοβατεί στους μηδενιστικούς ρυθμούς των Velvet Underground. 

Εφόσον συμβαίνουν όλα αυτά είναι φυσικό που ο δίσκος προσπερνάει στα γρήγορα όλες τις δουλειές κάτι κουρασμένων έντεχνων αλλά και πρώην ροκ παλικαριών που ασθμαίνοντας κουτρουβαλάνε εδώ και χρόνια στον κατήφορο ταλαιπωρώντας μας, και βάζει πλώρη ευθεία για…Σείριο μεριά.

Ακόμη πιο φυσιολογικό είναι, που ο σεβασμιότατος πάνω στην έκσταση, βγάζοντας έναν πύρινο λόγο στο εμβρόντητο ποίμνιο του, τον κατέταξε με συνοπτικές διαδικασίες ανάμεσα στους σημαντικότερους ελληνικούς ψυχεδελικούς δίσκους, αλλά και βέβαια εκείνους που έχουν ποτέ αποτολμήσει τη συνύπαρξη «παράδοσης» και ροκ… 

 

Στο τέλος τέλος, κι ενώ η νύχτα άπλωνε το πέπλο της και η ομίχλη θόλωνε αλλόκοσμα τις μορφές, στριφογυρίζοντας με μανία και γυμνές πατούσες πάνω στο νιογέννητο χορτάρι στη μέση του ξέφωτου, πηδώντας ξανά και ξανά πάνω απ’ τη μεγάλη πυρά, δεν μπόρεσε παρά να ανακράξει κάτω απ’ το φεγγαρόφως: 

Ομηρικό!

 

Σείριος Σαββαίδης…ένα παιδί σεμνό σε μια άριστη δουλειά, χωρίς φανφάρες και πολυλογία…Το Εύγε! σε σένα και τους μουσικούς σου, είναι πολύ λίγο μπροστά σ’ αυτό που καταφέρατε.

bandcamp

official