…ακούω
το ένστικτο που πάντα μας οδηγεί εκεί που πρέπει, στον χαμό, και αφού
κουράστηκα να αμύνομαι στις κλοτσιές των άλλων, λέω να ξαπλώσω κάτω, στο χώμα
το υγρό που μυρίζει ευτυχία, αν αυτή έχει μυρωδιά δηλαδή, να αφήσω το κεφάλι
μου ν’ αδειάσει όπως αδειάζει μια μπανιέρα απ’ το βρώμικο νερό, και να
σταματήσω, κι ας υποσχέθηκα κι εγώ με τη σειρά μου, πάνε χρόνια πολλά, άνοιξη
και τότε, Χαιρετισμοί, και μια κόκκινη κλωστή με τον χρόνο άσπρισε κι έγινε
σκοινί, το θυμάμαι σαν τα όνειρα της στάχτης, τότε που υποσχέθηκα του απείρου,
που ξέρεις αρχίζει στον αντίχειρα, ότι θα προχωρήσω, να σταματήσω λέω, φίλε, να
κλοτσάω πια τον εαυτό μου.
Κίτρινος
ο άνεμος δυνάμωσε, κόκκινος ο ουρανός, πελάγωσα, μαύρο είναι το χρώμα, μαύρο το
χώμα κι εγώ πάνω του ξαπλώνω ωχρός.
Αν
ξαναγυρνούσα πίσω… να φάω όλες αυτές τις κλοτσιές… θα το ’κανα, φίλε μου, ναι,
θα το ’κανα, μόνο και μόνο για να μυρίσω μια νεογέννητη καλοκαιρινή νύχτα μετά
τη βροχή, τον βοριά του φθινοπώρου που τραβάει και μακραίνει τις σκιές, το
φρέσκο χιόνι του χειμώνα, και προπάντων μια ηλιόλουστη μέρα της άνοιξης με τον
τρόπο που μύριζαν όταν ήμουνα παιδί. Δεν γυρνάω όμως… εδώ τώρα… ανάμεσα στα
ερείπια και πάνω στο χώμα… ο ήχος σβήνει, οι βενζινοκηλίδες κυματίζουν, η σκόνη
μένει να χορεύει χωρίς μουσική, καλύπτει τα πάντα, κάθε κόκκος της θάβει έναν
άλλον, μα όλοι τους μόνο εμένα γυρεύουν, φέρνουν μήνυμα του ανέμου, μήνυμα του
απείρου, λέει στον σωστό δρόμο είμαι, λέει πως κράτησα την υπόσχεσή μου, λέει
σε λίγο φτάνω, με περιμένει.
text: Απόσπασμα από την ιστορία Flogging a dead
horse μέσα απ’ το βιβλίο "Από τη
λάθος πλευρά" του saunterer, εκδόσεις
Απόπειρα 2014.
music: John Legend – Motherless
Child, Solo Sessions Vol.1 CD, Not on label 2003.
