Οι πιο παρατηρητικοί από τους αναγνώστες ίσως θα προσέξατε
μια ξαφνική άνοδο στον αριθμό των αναρτήσεων αυτού του μήνα σε σχέση με τους
προηγούμενους.
Αυτό συνέβη γιατί πολύ απλά (εκτός του ότι εμφανίστηκαν ξανά και ο Reverend Onuphrius Sauntererius μαζί με τον Inspector Lee και δόξα το θεό, με βοηθάνε πολύ τα παιδιά), συνέβη έλεγα, γιατί αυτό που ετοίμαζα από τις αρχές φθινοπώρου και ολόκληρο τον χειμώνα είναι στα τελειώματα, οπότε βρήκα περισσότερο χρόνο να ασχοληθώ με τις δουλειές του orphan-drugs.
Βασικά, περιμένει τον επιμελητή να αδειάσει για να το πιάσει, μετά θα χρειαστεί σελιδοποίηση, ψάχνει επίσης εξώφυλλο, μετά θα χρειαστεί να ψάξει και για εκδότη ή τρόπο έκδοσης γενικά (δεκτές προτάσεις παχυλών συμβολαίων) αλλά!...κατά τα άλλα είναι έτοιμο, και βρέξει δε βρέξει θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο με τους πρώτους βοριάδες.
Το «αυτό», που κρατάω στα χέρια βγαίνοντας περήφανος απ' τη σπηλιά μου δεν είναι τίποτε άλλο από ένα δεύτερο βιβλίο που κάθισα και έγραψα, έχει τον τίτλο:
«Εκεί που ο λυκοκτόνος ανθίζει» και (λέω ότι) είναι ένα ψυχωτικό μανιφέστο για τους λύκους που γλυτώσανε απ’ το κυνήγι και κατεβαίνουνε στη πόλη λυσσασμένοι, ένα γράμμα από εκεί που ο λυκοκτόνος ανθίζει, εκεί που μόνο ένα ουρλιαχτό μένει να θυμίζει…
Αυτό συνέβη γιατί πολύ απλά (εκτός του ότι εμφανίστηκαν ξανά και ο Reverend Onuphrius Sauntererius μαζί με τον Inspector Lee και δόξα το θεό, με βοηθάνε πολύ τα παιδιά), συνέβη έλεγα, γιατί αυτό που ετοίμαζα από τις αρχές φθινοπώρου και ολόκληρο τον χειμώνα είναι στα τελειώματα, οπότε βρήκα περισσότερο χρόνο να ασχοληθώ με τις δουλειές του orphan-drugs.
Βασικά, περιμένει τον επιμελητή να αδειάσει για να το πιάσει, μετά θα χρειαστεί σελιδοποίηση, ψάχνει επίσης εξώφυλλο, μετά θα χρειαστεί να ψάξει και για εκδότη ή τρόπο έκδοσης γενικά (δεκτές προτάσεις παχυλών συμβολαίων) αλλά!...κατά τα άλλα είναι έτοιμο, και βρέξει δε βρέξει θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο με τους πρώτους βοριάδες.
Το «αυτό», που κρατάω στα χέρια βγαίνοντας περήφανος απ' τη σπηλιά μου δεν είναι τίποτε άλλο από ένα δεύτερο βιβλίο που κάθισα και έγραψα, έχει τον τίτλο:
«Εκεί που ο λυκοκτόνος ανθίζει» και (λέω ότι) είναι ένα ψυχωτικό μανιφέστο για τους λύκους που γλυτώσανε απ’ το κυνήγι και κατεβαίνουνε στη πόλη λυσσασμένοι, ένα γράμμα από εκεί που ο λυκοκτόνος ανθίζει, εκεί που μόνο ένα ουρλιαχτό μένει να θυμίζει…
Αν τώρα κάτι σας λένε αυτά, ακούστε παρακάτω δύο τραγούδια απ’ το "soundtrack" του βιβλίου, να φρεσκάρετε τη μνήμη σας (το ένα σε διασκευή και το άλλο από live, τα original μένουν στην άκρη για την playlist όταν έρθει η ώρα…).
But in the pale light
of the moon
you'll maybe see the wolf bane bloom
