Νοτιοανατολικά πάνω στο κατάστρωμα της γης, που είναι κόκκινο σαν κόλαση στις άκρες, κάποιοι ελπίζουν ακόμη να την βολέψουν.
Άβουλοι οπαδοί μιας Αμερικάνικης αίρεσης που λέγεται ανταγωνισμός, που τόσο φανατικά κηρύττουν την μοναδική αλήθεια της από τους άμβωνες της οθόνης κουστουμαρισμένοι Δράκουλες (μη πάει ο νου σας στον αγαπητό Κρίστοφερ) και ακαδημαϊκές πουτάνες, που απλά ανέχονται το άξεστο ποίμνιο μόνο για όσο μπορούν να το χρησιμοποιούν.
Αυτό (το ποίμνιο) κοιμάται και ονειρεύεται, ξεχνώντας η απλά μη γνωρίζοντας ότι τα χρήματα όπως και η φύση αποστρέφονται το κενό.
Και τι συμβαίνει στα όνειρα όταν δεν υπάρχουν χρήματα για να τα στηρίξουν?
Μήπως κάποιος να του ψιθυρίσει στο αυτί εκείνο το παλιό ποίημα που σκάλισε κάποιος σε μια εγκαταλειμμένη καλύβα στους αμμόλοφους της Νεμπράσκα?
30 miles to water, 20 miles to wood, 10 miles to hell and I gone there for good.
Νομίζεις ότι πρόκειται μόνο για Φτηνά Εργατικά Χέρια και Υπερπόντιες Αγορές?
Όχι αγόρι μου. Οι αποικίες είναι κάτι πολύ, πολύ παραπάνω όπως λέει και ο Θωμάς.
Άβουλοι οπαδοί μιας Αμερικάνικης αίρεσης που λέγεται ανταγωνισμός, που τόσο φανατικά κηρύττουν την μοναδική αλήθεια της από τους άμβωνες της οθόνης κουστουμαρισμένοι Δράκουλες (μη πάει ο νου σας στον αγαπητό Κρίστοφερ) και ακαδημαϊκές πουτάνες, που απλά ανέχονται το άξεστο ποίμνιο μόνο για όσο μπορούν να το χρησιμοποιούν.
Αυτό (το ποίμνιο) κοιμάται και ονειρεύεται, ξεχνώντας η απλά μη γνωρίζοντας ότι τα χρήματα όπως και η φύση αποστρέφονται το κενό.
Και τι συμβαίνει στα όνειρα όταν δεν υπάρχουν χρήματα για να τα στηρίξουν?
Μήπως κάποιος να του ψιθυρίσει στο αυτί εκείνο το παλιό ποίημα που σκάλισε κάποιος σε μια εγκαταλειμμένη καλύβα στους αμμόλοφους της Νεμπράσκα?
30 miles to water, 20 miles to wood, 10 miles to hell and I gone there for good.
Νομίζεις ότι πρόκειται μόνο για Φτηνά Εργατικά Χέρια και Υπερπόντιες Αγορές?
Όχι αγόρι μου. Οι αποικίες είναι κάτι πολύ, πολύ παραπάνω όπως λέει και ο Θωμάς.
Οι αποικίες είναι οι εξωτερικές τουαλέτες της Δυτικής ψυχής, όπου μπορεί κανείς να κατεβάσει το παντελόνι του και να χαλαρώσει, να ευχαριστηθεί την μυρωδιά απ’ τα σκατά του. Όπου μπορεί να πέσει πάνω στο λυγερό θύμα του μουγκρίζοντας όσο δυνατά γουστάρει, και να της πιει το αίμα με φανερή χαρά. Έτσι?
Θα είναι πολύ αργά πια, όταν επιτέλους θα αποφασίσεις να βγεις ξεσκισμένος από την κατσαρόλα σου, και θα θελήσεις να κάνεις κάτι…
Δεν θα υπάρχει τίποτα να κάνεις.
Συνέχισε όμως να πιστεύεις και να προσεύχεσαι…ως εδώ πάμε καλά…αλλά εκείνο το ανέκδοτο του Γάλλου αλητάκου με τα αυγά που πέφτουν, τελειώνει κάπως έτσι: Σημασία δεν έχει η πτώση, μα η πρόσκρουση. Για τους γαλλομαθείς:
Jusqu'ici, tout va bien
Jusqu'ici, tout va bien
Jusqu'ici, tout va bien
Mais l'important, c'est pas la chute.
C'est l'atterrissage...
Θα είναι πολύ αργά πια, όταν επιτέλους θα αποφασίσεις να βγεις ξεσκισμένος από την κατσαρόλα σου, και θα θελήσεις να κάνεις κάτι…
Δεν θα υπάρχει τίποτα να κάνεις.
Συνέχισε όμως να πιστεύεις και να προσεύχεσαι…ως εδώ πάμε καλά…αλλά εκείνο το ανέκδοτο του Γάλλου αλητάκου με τα αυγά που πέφτουν, τελειώνει κάπως έτσι: Σημασία δεν έχει η πτώση, μα η πρόσκρουση. Για τους γαλλομαθείς:
Jusqu'ici, tout va bien
Jusqu'ici, tout va bien
Jusqu'ici, tout va bien
Mais l'important, c'est pas la chute.
C'est l'atterrissage...
Βάλε να ακούσεις και τον Greg τώρα, που τα είχε πει πριν χρόνια απλά και σταράτα…αλλά εσύ ξέχασα, δεν είδες και δεν άκουσες γιατί αποκοιμήθηκες γλυκά με τα καινούργια σου σικάτα ρούχα, σε έναν άνετο φιλικό προς τον χρήστη καναπέ, ενός Ευρωπαϊκών προδιαγραφών σπιτιού, μιας ισχυρής και κραταιάς χώρας με Σλάβες και Αλβανούς να σου κάνουν αέρα, και όπου να 'ναι θα ανοίξεις τα μάτια σου για να δεις ότι δεν έχεις τίποτε άλλο παρά μόνο αυτό το τρύπιο σώβρακο κίτρινο μπροστά και καφέ πίσω.
Wipers - Pushing The Extreme (live)
