Beast Records
2010
Απ’ όλους τους δίσκους που κατά καιρούς ανακατεύεται αυτός ο Γάλλος, αυτοί που έχω ακούσει λιγότερο νομίζω είναι οι προσωπικοί του. Για το σινγκλάκι των Ghost Train με τον Sudden τα λέγαμε μια άλλη φορά από εδώ, η διασκευή του στο Sleep Alone του Howard για το tribute της Stagger records η καλύτερη του δίσκου, το Sticky Singers με τον Tex Napalm στις κορυφές Μυλοποτάμου του 2009, το ίδιο και ο δίσκος των Youpi Youpi Yeah πέρυσι.
Εδώ που τα λέμε και το Cremation Day in the Court of Miracles εκεί δίπλα το είχα, αλλά όπως συμβαίνει και με όλα τα αλμπουμ των Dimi Dero Inc όταν έρθει η ώρα να διαλέξω κομμάτια για κάποια συλλογή κοντοστέκομαι συνοφρυωμένος.
Όχι πως δεν υπάρχουν πολύ ωραία δείγματα σκοτεινού κιθαριστικού rock and roll από αυτό που αρέσκονται να διδάσκουν μετά την 24η ώρα στις μικρές σκηνές του Σύδνεϊ και της Μελβούρνης οι μέντορές τους, (ο γραφικός κι έτσι) και όπου συχνά πυκνά μεταβαίνουν και αυτοί για μια γρήγορη μα ουσιαστική επανάληψη.
Τα Euterpe, The Dentist, Behind The Stars, Sinner Saint και The Painter μαρτυρούν το αληθές.
Όταν φτάνει η ώρα όμως να την βγούνε στα ίσα, όχι σε κάποιον καγκουρογκουρού – μη ζητάμε πολλά τέτοιους καιρούς- μα σε έναν ομογάλακτο συμμαθητή τους όπως ο Tex Napalm, τα πράγματα αρχίζουν να ξεθωριάζουν λίγο.
Ναι οι κιθάρες βουίζουν σαν μελίσσι στα αυτιά, και η φωνή που δεν μπορεί να κρύψει την γαλλική καταγωγή όταν τραγουδάει αγγλικά ακούγεται φίνα.
Ο Rob Younger τους έχει κάνει μια στιβαρή και με όγκο παραγωγή όπως τους αρμόζει, και ο Gareth Liddiard λέει ότι είναι η αγαπημένη του ευρωπαϊκή μπάντα μετά τους Neubauten.
Τέλος αυτοί οι τύποι θα μπορούσαν να είναι οι σκιές που είχε δει ο Dee Dee Ramone να γλιστρούν μέσα στο σκοτάδι των στενών της μητρόπολης, όταν σκέφτηκε και έγραψε τον στίχο Cool Cats Strolling After Dark για το All Is Quiet On The Eastern Front.
Εδώ που τα λέμε και το Cremation Day in the Court of Miracles εκεί δίπλα το είχα, αλλά όπως συμβαίνει και με όλα τα αλμπουμ των Dimi Dero Inc όταν έρθει η ώρα να διαλέξω κομμάτια για κάποια συλλογή κοντοστέκομαι συνοφρυωμένος.
Όχι πως δεν υπάρχουν πολύ ωραία δείγματα σκοτεινού κιθαριστικού rock and roll από αυτό που αρέσκονται να διδάσκουν μετά την 24η ώρα στις μικρές σκηνές του Σύδνεϊ και της Μελβούρνης οι μέντορές τους, (ο γραφικός κι έτσι) και όπου συχνά πυκνά μεταβαίνουν και αυτοί για μια γρήγορη μα ουσιαστική επανάληψη.
Τα Euterpe, The Dentist, Behind The Stars, Sinner Saint και The Painter μαρτυρούν το αληθές.
Όταν φτάνει η ώρα όμως να την βγούνε στα ίσα, όχι σε κάποιον καγκουρογκουρού – μη ζητάμε πολλά τέτοιους καιρούς- μα σε έναν ομογάλακτο συμμαθητή τους όπως ο Tex Napalm, τα πράγματα αρχίζουν να ξεθωριάζουν λίγο.
Ναι οι κιθάρες βουίζουν σαν μελίσσι στα αυτιά, και η φωνή που δεν μπορεί να κρύψει την γαλλική καταγωγή όταν τραγουδάει αγγλικά ακούγεται φίνα.
Ο Rob Younger τους έχει κάνει μια στιβαρή και με όγκο παραγωγή όπως τους αρμόζει, και ο Gareth Liddiard λέει ότι είναι η αγαπημένη του ευρωπαϊκή μπάντα μετά τους Neubauten.
Τέλος αυτοί οι τύποι θα μπορούσαν να είναι οι σκιές που είχε δει ο Dee Dee Ramone να γλιστρούν μέσα στο σκοτάδι των στενών της μητρόπολης, όταν σκέφτηκε και έγραψε τον στίχο Cool Cats Strolling After Dark για το All Is Quiet On The Eastern Front.
Όλα αυτά μαζί όμως, δεν τους απαλλάσσουν – ίσα, ίσα μάλλον τους υποχρεώνουν- από το να γράφουν καλύτερες συνθέσεις.
Αυστηρό το τελευταίο ε? Χωρίς παρεξήγηση Ντιμίτρι, ξέρεις πόσο σε εκτιμώ, ίσως να φταίει ότι κάθισα και έγραψα για τον δίσκο σου έναν χρόνο σχεδόν μετά την κυκλοφορία του.
Αλλά αν και συ ρε μαν την επόμενη φορά μας δώσεις 5-6 τραγούδια επιπέδου Behind the Stars και You Abandoned Yourself (αυτήν την κομματάρα ντε, που είχες στον προηγούμενο δίσκο) δεν θα μπορώ να κάνω αλλιώς από το να κάθομαι το ίδιο βράδυ που θα τα’ ακούσω, να πίνω, να παραληρώ, και να γράφω.
Ως τότε και αφού εμπέδωσα το Cremation Day, λέω να βάλω να ξανακούσω τον δικό σου ηλεκτρικό στροβιλισμό πάνω στο ρέκβιεμ των αστεριών που ραντίζουν όλους τους ουρανούς που θα έλεγε και ο καταραμένος ποιητής…το Sleep Alone.
Αυστηρό το τελευταίο ε? Χωρίς παρεξήγηση Ντιμίτρι, ξέρεις πόσο σε εκτιμώ, ίσως να φταίει ότι κάθισα και έγραψα για τον δίσκο σου έναν χρόνο σχεδόν μετά την κυκλοφορία του.
Αλλά αν και συ ρε μαν την επόμενη φορά μας δώσεις 5-6 τραγούδια επιπέδου Behind the Stars και You Abandoned Yourself (αυτήν την κομματάρα ντε, που είχες στον προηγούμενο δίσκο) δεν θα μπορώ να κάνω αλλιώς από το να κάθομαι το ίδιο βράδυ που θα τα’ ακούσω, να πίνω, να παραληρώ, και να γράφω.
Ως τότε και αφού εμπέδωσα το Cremation Day, λέω να βάλω να ξανακούσω τον δικό σου ηλεκτρικό στροβιλισμό πάνω στο ρέκβιεμ των αστεριών που ραντίζουν όλους τους ουρανούς που θα έλεγε και ο καταραμένος ποιητής…το Sleep Alone.
