Γράφω λίγο γρήγορα και απρόσεκτα αυτές τις γραμμές μπας και
προλάβω να προειδοποιήσω κανέναν απρόσεκτο αναγνώστη εκεί κάτω στην Αθήνα που έχει
πάρει αψήφιστα ότι ο Hugo Race με τους Fatalists του θα βρίσκονται στην πόλη του, (στο Drugstore) για δύο μάλιστα βραδιές απόψε
Σάββατο, και αύριο Κυριακή.
Όσον αφορά την χθεσινή τους εμφάνιση στη Θεσσαλονίκη, τα 12
ευρώ που κόστιζε το εισιτήριο στην προπώληση θα έλεγα ότι άξιζαν τον κόπο ακόμη
και αν έβλεπα μόνο τους δικούς μας Νάνους και τους Sacri Cuori που
έπαιξαν κάποια δικά τους κομμάτια πριν μεταμορφωθούν εκεί γύρω στα μεσάνυχτα σε
Fatalists για να συνοδέψουν τον Hugo Race.
Οι ΝΑΝΟΙ από την πρώτη τους συναυλία στο Καπάνι που είχα την τύχη να δω, πριν κανα δεκαπέντε χρόνια (θέλω να γράψω κάποτε κάτι για αυτήν), με πολλές νομίζω αλλαγές στην σύνθεση τους από τότε, όποτε τους πετυχαίνω όλο αυτό το διάστημα μου φαίνονται όλο και καλύτεροι. Όσο για την κιθάρα του Ασκληπιού, τα λόγια περιττεύουν.
Οι Sacri Cuori από την άλλη με το Μορικονικό μεσογειακό surfο-κάτι-άλλο που παίζουν ήταν ότι έπρεπε για να προϋπαντήσουν στην σκηνή τον Hugo.
Φοβεροί μουσικοί και οι τρεις τους, αλάνθαστος και γεμάτος φαντασία ντράμερ, αγέλαστος και άρχοντας του ρυθμού μπασίστας, και ο με όλη την σημασία της λέξης κιθαρίστας, απέδειξαν αν μη τι άλλο πόσο τυχερός είναι ο αγαπητός Hugo που τους έχει για μπάντα του.
Όταν πια μετά από ένα τελευταίο δικό τους, ο Link Wray συναντά τον Nino Rota κομμάτι, ανέβηκε και ο Hugo στην σκηνή, και ξεκίνησαν να παίζουν το Dopefiends, συνειδητοποίησα πόσο τυχερός ήμουν κι εγώ, που έκλεινε τόσο όμορφα μια εβδομάδα που ξεκίνησε με νοσοκομεία και καρδιογραφήματα.
Έτσι με μια συναυλία που όμοιά της είχα να θυμηθώ χρόνια, με την ερχόμενη από την μεγάλη του rock and roll σχολή φωνή του Hugo να τραγουδάει και να λέει τις ωραίες ιστορίες του όπως προλόγιζε τα κομμάτια, τα δίχως πένες δάχτυλα αυτού και του Ιταλού κιθαρίστα να ερωτοτροπούν με τις χορδές, και τους δύο ρυθμοκράτες να γεμίζουν τον ήχο έτσι που ούτε μια big band δεν θα μπορούσε να το κάνει…
Very sweet feelings tonight in Thessaloniki, very sweet feelings είπε σε κάποια παύση ο Hugo και ήταν σαν να μίλησε εκ μέρους της ταλαιπωρημένης τελευταία καρδιάς μου. Από τα βάθη λοιπόν αυτής ένα μεγάλο ευχαριστώ, στον Hugo, τους Sacri Cuori και τους Νάνους…Σας αφήνω τώρα αγαπητά μου παιδιά, πάω να κάνω μια επανεξέταση και μαζί μια ανακατάταξη στην μνήμη μου για να προσθέσω το χθεσινό, στο τοπ 10 των καλύτερων live που έχω δει.
more orphan race
Οι ΝΑΝΟΙ από την πρώτη τους συναυλία στο Καπάνι που είχα την τύχη να δω, πριν κανα δεκαπέντε χρόνια (θέλω να γράψω κάποτε κάτι για αυτήν), με πολλές νομίζω αλλαγές στην σύνθεση τους από τότε, όποτε τους πετυχαίνω όλο αυτό το διάστημα μου φαίνονται όλο και καλύτεροι. Όσο για την κιθάρα του Ασκληπιού, τα λόγια περιττεύουν.
Οι Sacri Cuori από την άλλη με το Μορικονικό μεσογειακό surfο-κάτι-άλλο που παίζουν ήταν ότι έπρεπε για να προϋπαντήσουν στην σκηνή τον Hugo.
Φοβεροί μουσικοί και οι τρεις τους, αλάνθαστος και γεμάτος φαντασία ντράμερ, αγέλαστος και άρχοντας του ρυθμού μπασίστας, και ο με όλη την σημασία της λέξης κιθαρίστας, απέδειξαν αν μη τι άλλο πόσο τυχερός είναι ο αγαπητός Hugo που τους έχει για μπάντα του.
Όταν πια μετά από ένα τελευταίο δικό τους, ο Link Wray συναντά τον Nino Rota κομμάτι, ανέβηκε και ο Hugo στην σκηνή, και ξεκίνησαν να παίζουν το Dopefiends, συνειδητοποίησα πόσο τυχερός ήμουν κι εγώ, που έκλεινε τόσο όμορφα μια εβδομάδα που ξεκίνησε με νοσοκομεία και καρδιογραφήματα.
Έτσι με μια συναυλία που όμοιά της είχα να θυμηθώ χρόνια, με την ερχόμενη από την μεγάλη του rock and roll σχολή φωνή του Hugo να τραγουδάει και να λέει τις ωραίες ιστορίες του όπως προλόγιζε τα κομμάτια, τα δίχως πένες δάχτυλα αυτού και του Ιταλού κιθαρίστα να ερωτοτροπούν με τις χορδές, και τους δύο ρυθμοκράτες να γεμίζουν τον ήχο έτσι που ούτε μια big band δεν θα μπορούσε να το κάνει…
Very sweet feelings tonight in Thessaloniki, very sweet feelings είπε σε κάποια παύση ο Hugo και ήταν σαν να μίλησε εκ μέρους της ταλαιπωρημένης τελευταία καρδιάς μου. Από τα βάθη λοιπόν αυτής ένα μεγάλο ευχαριστώ, στον Hugo, τους Sacri Cuori και τους Νάνους…Σας αφήνω τώρα αγαπητά μου παιδιά, πάω να κάνω μια επανεξέταση και μαζί μια ανακατάταξη στην μνήμη μου για να προσθέσω το χθεσινό, στο τοπ 10 των καλύτερων live που έχω δει.
more orphan race
